Babyஆனந்தன்

நன்றி...நன்றி...நன்றி... I AM SO HAPPY...

நமக்கு வாசகர்கள் அதிகம் ஆகிக்கொண்டு வருவது போல் தெரிகிறது..(என் நண்பர்கள் தயவால் ..ஹி ஹி...)

மேலும் இரண்டு நாட்களுக்கு முன் காலங்காத்தால ஒரு அஞ்சு மணிக்கு இருக்கும் ஒரு போன்... எவன்டா அவன்னு பார்த்தா... FOREIGN CALL !!! ஆஸ்திரேலியாவுல இருந்து ஒரு ரசிகை...(சாமி சத்தியமா ஆஸ்திரேலியா தான்...) Blog ரொம்ப நல்லா இருக்கு...உணர்ச்சிகரமா இருக்கு...சூப்பர் னு சொன்னாங்க...பொசுக்குனு மூஞ்சி ரெட் ஆகி வெட்கம் வந்திருச்சு...

அப்புறம் சாட்ல ஒரு ரசிகர்! கேட்டா அமெரிக்கா ன்னு சொல்றார் (இதுவும் சத்தியமா...நம்ப மாட்டேன்குரானுவ...) உங்க Blog அ ரெகுலரா Follow பண்றேன். அடுத்தது எப்போங்கறார்... கண்ணுல ஜலம்...

உள்ளூர்ல ரசிகர்கள் சிலர் என் திறமைய புரிஞ்சுகாம அசிங்கப்படுத்திக்கிட்டு இருந்தாங்க... அவங்களும் முன்ன மாதிரி இல்லாம இப்போ நல்லா இருக்குன்னு சொல்லிடாங்க...வசிஷ்டர் வாயால் பிரம்மரிஷி பட்டம்...

அதுதான் கமிட் ஆயிடலாம்னு முடிவு பண்ணிட்டேன்... இனிமே விடாம எழுதணும்...கண்ணுல ரத்தம் வர்ற வரைக்கும் கதறக் கதறக் எழுதணும்(என்னகில்லை... உங்களுக்கு தான்)...Committedனு Orkut லகூட Status மாத்திட்டேன்...

மறுபடியும் நன்றி நன்றி நன்றி...அப்புறம்...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

ஆஸ்திரேலியா ரசிகை என் அக்கா...
அமெரிக்கா ரசிகர் என் இன்னொரு அக்காவோட கணவர்...
லோக்கல் ரசிக்கக் கூட்டம் வந்து என் இன்னொரு அக்கா...

என் அக்காக்கள் இல்லன்னா...இல்லன்னா... டயலாக் கடைசி நேரத்துல மறந்து போச்சு...இத்தோட முடிச்சிக்கலாம்...

அன்பு, பாசம், பரிவுடன்,
ஆனந்தன்...

Actually நாங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து வாழ்றதுல என்னப் பிரச்சனை?

இன்னமும் கலாச்சாரம், கட்டுப்பாடு, பண்பாடு அது இதுவென்று என்னென்னவோ பேசிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். Living Together என்ன அவ்வளவு பெரிய குற்றமா? எனக்கு அவளைப் பிடித்திருக்கிறது, அவளுக்கு என்னைப் பிடித்திருக்கிறது . இதுவரை friends ஆக இருந்தவர்கள் இப்போது Life Partners. Whats harm in it? We like each other..We Love each other..We are Living Together...அவ்வளவுதான்.

எனக்கு மேக்னாவை ரொம்பப் பிடிக்கும். Infact, என்னோட friend, Wellwisher எல்லாமே அவள்தான். என் அப்பா ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட். பயந்து பயந்து ஒவ்வொரு காரியத்தையும் செய்து கொண்டிருந்த நான், இப்போது இவ்வளவு தூரம் தெளிவாகியிருப்பதற்குக் காரணம் மேக்னா..மேக்னா...மேக்னா மட்டும் தான். கூடப் படித்த classmates, கூட வேலை செய்கிற collegues இப்படி யாருடனும் அதிகம் பழகியதில்லை நான். கூச்சம் என் சுபாவம். அதை மாற்றியது மேக்னா. இப்படி என் வாழ்க்கையில் நடந்த எல்லா நல்ல விஷயங்களிலும் மேக்னா மட்டுமே இருந்தாள்.

அவளுக்காக நான் எதையும் செய்யத் தயார், விட்டுக் கொடுக்கவும் தயார். அவளாலும் நான் இல்லாமல் இருக்கமுடியாது. எப்போதோ மனதார ஒன்று சேர்ந்து விட்ட நாங்கள் இப்போது ஒரே வீட்டில் சேர்த்து வாழ்கிறோம். எனக்காக நான், அவளுக்காக நான்.

வெளிநாடுகளில் இது ரொம்பவுமே சாதாரணம். அங்கெல்லாம் 15 வயதிலேயே தங்கள் பிள்ளைகளுக்கு முழு சுதந்திரம் கொடுக்கிறார்கள். பிள்ளைகள் முடிவில் பெற்றவர்கள் தலையிடுவது இல்லை. ஆனால் இங்கே? OH MY GOD! எத்தனை கேள்விகள், எவ்வளவு பிரச்சனைகள். I cant just bear with this !

எனக்கு 23 வயதாகிறது. அவளுக்கும் 23. வீட்டிற்குத் தெரியாமல் ஓடிப்போய், சேர்ந்து வாழ்வதற்கு அவசியமே இல்லை. என் Decision Correct என்று எனக்குத் தெரியும். நான் யாருக்கும் பயப்படவேண்டியதில்லை. "நீயும் அவளும் இப்படி சேர்ந்து வாழ்றது தெரிஞ்சா ஊர் சிரிக்கும். என்ன உறவுன்னு கேட்டா என்ன சொல்லுவீங்க ? வெட்கமாயில்ல? " என்று கேட்கிறாள் என் அம்மா. ஊர் சிரிக்கும் என்பதற்காக என் சந்தோஷத்தை நான் இழக்க வேண்டுமா? இல்லை ஏதாவது உறவிருந்தால் மட்டும்தான் இப்படி சேர்ந்து வாழ வேண்டுமென்று சட்டமா? புரியவில்லை எனக்கு.

திருமண உறவில் எனக்குத் துளியும் நம்பிக்கை இல்லை. அப்பா அம்மா பார்க்கும் ஏதாவதொரு தத்தியைக் கட்டிக் கொண்டு வாழ்நாள் முழுக்க கஷ்டப்பட எனக்கு விருப்பமில்லை. நான் விரும்பி, அவள் விருப்பத்தையும் கேட்டுத் தெளிவாக எடுத்த முடிவு தான் இந்த Living Together. இன்று வரை சந்தோஷம் மட்டும் தான் எங்களுக்குள். வெளியிலிருந்து பார்பவர்களுக்கு புரியாது. புரிய வேண்டிய அவசியமும் இல்லை. எல்லோரையும் போல ஒரு அர்த்தமில்லாத திருமண வாழ்கையை வாழ நாங்கள் விரும்பவில்லை. எங்களுக்கான வாழ்கையை நாங்கள் முடிவு செய்துவிட்டோம்.

ஒ! இவ்வளவு நேரம் பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம், இன்னும் என் பெயரைச் சொல்லவில்லை பாருங்கள். I ... am ... ஷீலா.
(மறுபடியும் முதல் பத்தியை வாசியுங்கள்)

விடுதலைப்புலிகள் கூண்டோடு அழிக்கப்பட்டு விட்டனர், பிரபாகரன் குடும்பமே கொல்லப்பட்டு விட்டது, லட்சத்திற்கு மேல் மக்கள் அகதி முகாம்களில் விடியலுக்காக ஏங்கிக் காத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இனி அந்த மக்களின் நிலை என்ன ஆகுமோ என்று உள்ளுர என்னைப் போல் நிறைய பேர் ஏங்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால், இவர்களை வைத்து அரசியல் செய்து, ஜெய்த்தவர்கள் பங்கு பிரித்துக்கொள்வதில் பிசியாக இருக்கிறார்கள். இவர்களை வைத்துப் பணம் பண்ணுவதில் இப்போது முழு மூச்சாய் இறங்கி இருக்கிறார்கள் மீடியா கனவான்கள் !

ஊடகம் - தமிழ் மக்களின் அன்றாடத் தேவையாய் இருந்து வரும் டிவி, செய்தித் தாள்கள், புத்தகங்கள், இன்டர்நெட் போன்றவை ஈளத் தமிழர்கள் பிரச்சனையை வைத்து தற்போது நடத்தி வரும் வியாபாரம் அரசியல் விஷயங்களையும் மிஞ்சும் வண்ணம் உள்ளது. குவியல் குவியலைப் பிணம், ரத்தம், நெருப்பு, ஆயுதங்கள், வெடிமருந்துகள் என்று நாள் முழுவதும் காட்டுகின்றன தொலைக்காட்சிகள். கவர் ஸ்டோரி என்ற பெயரில் கிறுக்கித் தள்ளுகின்றன பத்திரிகைகள். தனி ராஜ்ஜியம் ஒன்றே அழிந்து விட்டதை வலைப்பதிவுகள் அலசி, பிரித்து மேய்ந்து தொங்கவிட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. செய்திகள் முந்தித் தருகிறார்களாம்...ஹும்...

TRP Rating ல் நீ முதலிடமா, நான் முதலிடமா என்று சர்வதேசத் தொலைகாட்சிகளுகிடையே போட்டி. வாசகர் எண்ணிகையில் நீயா நானா என்று பத்திரிக்கைகளுகிடையே போட்டி!

நடுநடுவே பிரபாகரன் இறக்கவில்லை, படகில் தப்பி விட்டார்; பழ நெடுமாறன் சொன்னார்; திருமாவளவன் பேட்டி கொடுத்தார் என்று விடுதலைப் புலிகள் ஆதரவு வலைத்தளம் ஒன்று வேறு கூவிக் கொண்டிருக்கிறது...

இதை எல்லாம் தூக்கிச் சாப்பிடும் வகையில் நக்கீரனில் இந்த வாரம் கவர் ஸ்டோரியுடன் நிறுத்திக் கொள்ளாமல் போட்டோவே போட்டு விட்டார்கள்!

பிரபாகரன் ஒரு அறையில் உட்கார்ந்து தான் இறந்த செய்தியைத் தானே டிவி யிலும் பேப்பரிலும் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதைப் போல!
அதைப் பார்த்துவிட்டுப் பலர், இந்த வார நக்கீரனுக்குப் பஞ்சம் வரும் அளவிற்கு வாங்கிப் படித்தார்கள். வாசகர்கள் எண்ணிக்கையில் கண்டிப்பாக இப்போது நக்கீரன் தான் முதலிடம்!

மிகவும் அழகாக 'வொர்க்' செய்யப்பட்டிருக்கும் அந்தப் படம் எங்கிருந்து வந்தது தெரியுமா?
ஐய்யா டிவி, தொலைக்காட்சி நண்பர்களே, எங்கள் உணர்வுகளையும், ஈழ மக்களின் உயிர்களையும் வியாபாரம் ஆக்காதீர்கள். பணம் பண்ண ஆயிரம் வழிகள் இருக்கிறது. உங்கள் பண ஆசைக்கு உங்கள் மனசாட்சியை அடக்கம் பண்ணாதீர்கள்! நம் மக்களைக் காப்பாற்றுங்கள்...

கண்ணீர் அஞ்சலி...
நம் தலைவன் இனி இல்லை!

புலித் தலைவர் வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் இறந்ததாக இன்று காலையிலிருந்தே செய்திகள் வரத் தொடங்கியது.

முதலில் பிரபாகரனின் மகனும் புலிகளின் வான் படைத் தளபதியுமான சார்லஸ் அந்தோணி இறந்தது உறுதி செய்யப்பட்டது. அவரது உடல் சிதைந்த நிலையில் ராணுவ முகாமில் உள்ளதாக செய்திகள் வரத் தொடங்கியது.



பின் மதியம், தலைவர் பிரபாகரன் இறந்ததும் உறுதி செய்ப்பட்டது.

ஆம்புலன்ஸ் ஒன்றில் புலித்தலைவர்கள் பிரபாகரன், நடேசன்(அரசியல் பிரிவு), புலித்தேவன்(Peace Secretarait) , ரமேஷ் (Special Forces) ஆகியோர் தப்பிச் செல்ல முயன்ற போது சுற்றி வளைத்து, சுட்டுத் தள்ளியதாக இலங்கை அரசு அறிவித்துள்ளது... ஹும்...தப்பிச் செல்லும் போது சுட்டுப் பிடித்தார்களாம்! நம்பி விட்டோம், வழக்கம் போல் இதையும் நம்பி விட்டோம். தப்பிச் செல்லும் போது சுட்டுப் பிடிக்க இவர்கள் என்ன புள்ளி மான்களா? புலிகள்...!

காலையிலிருந்து தொலைக்காட்சிகளில் காட்டியதையே திரும்பத் திரும்பக் காட்டிகொண்டிருந்தார்கள்...குடும்ப போட்டோ, சிறு வயது போட்டோ, இறந்த உடல்கள், சின்ன சின்ன கிளிப்பிங்குகள் என்று... இடையிடையில் காங்கிரஸ் மறுபடியும் ஜெயித்து வந்து புதிய ஆட்சி அமைத்து நிமிர்தப்போவதையும் காட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள்.


மேலும் வெற்றியைக் கொண்டாடும் வகையில், நமது நிரந்தரத் தலைவர் முதல்வர் கலைஞர் அவர்களும், ஒரு அறிக்கை விடக் கூட நேரம் இல்லாமல் சிரித்துக் கொண்டே டில்லி கிளம்பி விட்டார், குடும்பத்தை வளர்க்க...இல்லை இல்லை தமிழையும், தமிழ் மக்களையும் வளர்க்க... அதற்காகத்தானே 6 மணி நேர சாகும் வரை உன்னவிரதமெல்லாம் இருந்தது...

தாய் மண்ணை முத்தமிட்டு, பால் சாதம் சாப்பிட்டு கொண்டாடுகிறார் இலங்கை வேந்தர், ராவண... இல்லை இல்லை...ராஜ பாக்ஷே. பிரபாகரனைக் கொன்றது மாபெரும் வெற்றி யல்லவா ?

இதுவரை இறந்த இரண்டரை லட்சம் உயிர்களுக்கும் பதிலில்லை, இடம் பெயர்ந்த லட்சோ லட்ச உயிர்களுக்கும் பதில் இல்லை, சிக்கிகொண்டிருக்கும் மிச்ச சொச்ச உயிர்களுக்கும் பதில் இல்லை. அடுத்த அமைச்சர் யார், எந்தெந்த துறை? அதற்கு மட்டும் பதில் நாளை தெரிந்து விடும். தலைவர் போயிருக்கிறார் !!!

25 வருட உரிமைப் போராட்டம் தகர்கப்பட்டுளது. வேரோடு பிடிங்கி எறியப் பட்டுள்ளது. போராட இனி தலைவனும் இல்லை, காப்பாற்ற இனி எம் மக்களும் இருக்கப் போவதில்லை.

இறந்த ஒரு சரித்திரத்திற்கு மரியாதை செய்வோம்.

நம்மையாவது காத்துக் கொள்வோம். இந்த துக்க செய்தியை வைத்துக் கூட அரசியலும், வன்முறையும் (இரண்டும் ஒன்றுதானோ?) நம்மை வேட்டையாடலாம். இன்று ஈழத் தமிழர் நாளை தமிழகத் தமிழராய் கூட இருக்கலாம்...ஜாக்கிரதை!!!

கண்ணீருடன் உண்மைத் தமிழன்...

...தற்கொலை !

தற்கொலைதான் ஒரே முடிவு...
காரணம்...? வழக்கமான காரணம் தான்...என்னை விரும்பாதவர் வாழும் இந்த உலகத்தில் வாழப் பிடிக்கவில்லை...இத்தனை நாள் உருகி உருகி காதலித்தவள் நாளை வேறு ஒருவனுக்கு மனைவியாகப் போகிறாள். இத்தனை நாட்களாக எனக்கென்று ஒருத்தி இருக்கிறாள் என்று நினைத்த நினைப்பு பொய்யாகப்போகிறது. அதனால் தான் சாகப் போகிறேன்.

எப்படிச் சாவது?

ஹும்...வழியாயில்லை? வீட்டில் எலி பாஷனம் இருக்கும். கண்ணை மூடிக்கொண்டு மடக்கென்று குடித்துவிட்டால், படக்கென்று உயிர் போய்விடும். கொல்லையில் கட்டியிருக்கும் கொடிக்கயிறை இங்கே உத்திரத்தில் கட்டி தூக்கில் தொங்கலாம், அல்லது நேராக மொட்டை மாடிக்குச் சென்று தண்ணி தொட்டி மேல் ஏறி அங்கிருந்து குதித்தால் எலும்பு கூடத் தேறாது. இல்லையென்றால் பேசாமல் கத்தியை எடுத்துச் சரக்கென்று கையிலிருக்கும் நரம்பை அவளை நினைத்து அறுத்துக் கொண்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சாகலாம்.

காலை பேப்பரில், காதல் தோல்வியால் வாலிபர் மரணம். தடயம் எதுவும் சிக்கவில்லை...இல்லை இல்லை. லெட்டர் எழுதி வைக்க வேண்டும். கடைசியாக. போன் பண்ண முடியாது. என் நம்பரைக் கண்டால் கண்டிப்பாக எடுக்க மாட்டாள். SMS அனுப்புவது பிரயோஜனமே இல்லை. கல்யாண கலாட்டவில் delete செய்யப்பட்டு விடும். லெட்டர் அப்படியில்லை. எப்படியும் அவள் கையில் சேர்ந்துவிடும், சேர்த்து விடுவார்கள்.

நான் தற்கொலை செய்து கொண்டதற்கு வருதப்படுவாளா? சந்தேகம்தான்...மூன்று வருடம்..மூன்று வருடம் அவளுக்கு காதலன் என்ற பெயரில் டிரைவராக, வாட்ச்மேனாக, கொரியர்காரனாக, வேலைகாரனாக கிட்டத்தட்ட ஒரு அடிமையாக எவ்வளவு செய்திருப்பேன்? எல்லாவற்றையும் மறந்துவிட்டாள்; அமெரிக்க மாபிள்ளை டாலரைக் காட்டியவுடன். அவளுக்கு காதலிக்க நாலாயிரம் சம்பளக்காரன் போதும், ஆனால் கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்ள நாலு லட்சம் சம்பளக்காரன் வேண்டும். நொடியில் நான் தோற்று விட்டேன் அந்த அமெரிக்க ரிடர்னிடம்... தூக்கி எரிந்து விட்டாள். என்னால் முடுவில்லையே..

பெண்ணை நம்பி சீரழிந்தவர் பட்டியலில் என் பெயரும் இடம் பெறப் போகிறது.

இன்று 4000 சம்பாதிக்கும் மகன், நாளை 40, 000 சம்பாதிப்பான், குடும்பத்தைக் காப்பாற்றுவான் என்று நம்பிக் கொண்டிருக்கும் என் அம்மாவிற்கு நான் சம்பாதித்துக் கொடுக்கப் போவது என்ன? அவமானம், தலைகுனிவு, ஏமாற்றம்...கடைசியில் என் அப்பா போன இடத்திற்கே அவளும் போய் சேர்ந்து விடுவாள். புஷ்பா...?

புஷ்பாவின் நிலைமை...? அண்ணன் வருவான்; கரை சேர்ப்பான் என்று மணமேடையைத் தினம் தினம் கனவில் கண்டுகொண்டிருப்பவளுக்கு நான் காட்டப்போவது எதை?

கோழை, வாழத்தெரியாதவன், தோற்றுப் போனவன், முட்டாள் என்று ஊரார் என்னைக் கேலி பேசுவர். ஹும், இப்போது எப்படி சாகலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் நானே அப்படிக் கூறிக் கொண்டிருந்தவன் தானே...

' காதலில் தோல்வி அடைந்தவர் எல்லாம் தற்கொலை செய்து கொண்டால், இந்த உலகில் யாருமே இருக்க மாட்டார்கள் ' என்று ஒரு சினிமா டயலாக் வருமே? அது என்னைப்பொறுத்தவரையில் உண்மையாகிவிடும் இன்னும் கொஞ்ச நாட்களில். என்னைப் போல இன்னும் நிறைய பேர் தூக்கில் தொங்குவார்கள். காதல் தரும் வலி தாங்க முடியாதது...கரெக்ட், தூக்கு, தூக்கில் தொங்குவது தான் சரி...அதற்கு முன் லெட்டர்.

அன்புள்ள நித்யாவிற்கு,

இந்த மூன்று வருடங்களில் நான் உன்னக்கு எத்தனையோ லெட்டர் எழுதியிருக்கிறேன். கார்டு கொடுத்திருக்கிறேன்...நாளை உனக்குத் திருமணம். திருமணப் பரிசாக உனக்கு நான் எழுதும் கடிதம்...என் கடைசி கடிதம். உன் அமெரிக்க மாப்பிள்ளை சம்மதிப்பார் என்று நினைக்கிறேன்...

உயிருக்கு உயிராய் காதலித்தேன், என்னகெனப் பிறந்தவள் நீ என்று கனவில் மிதந்தேன். எல்லாம் பொய்யென்று கடைசியாக நீ அனுப்பியே ஒரு SMS, ' Engaged, hubby working in US. understand.do not disturb ' அதன் மூலம் அன்டர்ஸ்டான்டிக் கொண்டேன். நீ என் காதலை உன் ஹை ஹீல்ஸ் செருப்பால் கசக்கியதை அன்டர்ஸ்டான்டிக் கொண்டேன்.

எல்லாம் முடிந்துவிட்டது...இந்தக் கடிதம் நாளை உன்னக்குக் காட்டப்படும் போது, நான் இருக்க மாட்டேன். போலீஸ் உன்னை விசாரித்தால் பயப்படாதே...எனக்கு அவனைப் பிடிக்கவில்லை, ஒரு பிச்சைக் காரனைக் கட்டிக் கொள்ளப் பிடிக்கவில்லை என்று சொல்லி விடு...

என் உயிர் நாளை திருமணம் செய்துக்கொண்டு அமெரிக்கா செல்லப் போகிறது...என் உடல் இப்போது கயற்றில் தொங்கப் போகிறது...

இப்படிக்கு,
உன்னை மறக்க முடியாமல் சாகும் உன் முன்னாள் காதலன்...

கயிற்றை விட்டதில் கட்டிவிட்டேன். கதவைப் பூட்டிவிட்டேன். லெட்டர் இதோ பத்திரமாக என் பாக்கெட்டில். இனி விடுதலை...என் உயிருக்கு. நித்யா...

ட்ரிங்...ட்ரிங்...ட்ரிங்...

...நித்யா...இதுவும் உனக்காகத்தான்...நீ எங்கிருந்தாலும்...

ட்ரிங்...ட்ரிங்...ட்ரிங்...

'ஏன்டி...போன் அடிக்கிறது கூட தெரியாம அப்படி என்ன படிச்சிகிட்டு இருக்க... ஹலோ...யாரு...? '

குரல் கேட்டுத் திரும்பினேன். என் காதல் கணவர் ரிசீவரை வைத்துவிட்டு, என்னருகே வந்துகொண்டிருந்தார்.

' இல்ல சுரேஷ்...ஒரு நாவல்...இன்ரெஸ்டிங்கா போய்கிட்டு இருந்தது...'

' ப்ளீஸ் டா செல்லம்...எனக்கு ஒரு காபி மட்டும் கொடுத்துட்டு கன்டிநியு பண்ணேன்...' கொஞ்சினார் என் ஆசைக் கணவர். கையில் வைத்திருந்த நாவலை சேரில் வைத்து விட்டு, எழுந்து சமையல்அறைக்குச் சென்றேன்.

புரட்டியிருந்த நாவலின் அட்டையில் கொட்டை எழுத்துகளில் தெரிந்தது 'மற்றுமொரு காதல் கதை...'

அப்போது எதிரில் வந்த லாரி ஒன்று பைக்கை மோதியது...எங்கும் ரத்த வெள்ளம்.தலையில் பலமான அடி. எழ முடியவில்லை. தூரத்தில் எந்த அசைவும் இல்லாமல் சந்த்யா. மூக்கிலும் காதிலும் ரத்தம். அந்த ப்ளூ சுடிதார் இப்போது சிகப்பாய்...சந்த்..யா..ச...ந்..யா...கத்த நினைத்தாலும் முடியவில்லை. கண்கள் இருளத் தொடங்கியது. சந்த்யா இப்போது மங்கலாய்த் தெரிந்தாள் .
அதோ அங்கே ...

என் பெயர் ஆதர்ஷ். IT உலகின் தலைநகரம் பெங்களூரு இப்போது, எனக்கும். வந்து மூன்று வருடமாகப் போகிறது. தூத்துக்குடியிலிருந்து பெட்டி படுக்கையை சுருட்டிக் கொண்டு வந்த ஆதர்சமூர்த்திக்கும் இப்போதிருக்கும் ஆதர்ஷ் ற்கும் நிறைய வித்யாசம். காரணம் ' அவள் '...

White Shirt, Black Pant, Tie சகிதம் முதல் நாள் அந்த IT கம்பெனியில், நான் மட்டும் ஏதோ வேற்று கிரக வாசி மாதிரி தெரிந்தேன். T Shirt, ஜீன்ஸ் என்று உலா வந்தவர்கள் என்னை ' அப்பத்தா ' ரீஞ்சிர்ற்கு ஏற இறங்கப் பார்த்தார்கள். எனக்கு அவர்கள் English புரியவில்லை. என்னுடைய ரஜினி ஸ்டைல் இங்கிலிஷ் அவர்களுக்குப் புரியவில்லை.

அடித்துப் பிடித்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செட்டில் ஆன போது அறிமுகமானாள் என் Cindrella அவளைப் பார்த்த அந்த நொடி !! என் இதயம் கொஞ்சம் இறங்கியது. அவள் முகம் அந்த இடத்தை நிரப்பியது. Yes, I am fallin in Love. Yes I am in Love...I am Overloaded...I am in Love with her...கத்தினேன் காதல் கிறுக்கனாய்...மனதிற்குள்.

அடுத்து வந்த நாட்கள் முழுவதும் அவளுக்காகவே விடிந்தது. என் காதலை சரியான நேரத்தில் சரியான முறையில் அவளிடம் சொன்னேன்... Now...She...Loves...Me... எங்கள் கண்கள் புதியதொரு மொழியைக் கண்டு பிடித்து பேசிக் கொண்டது. என் விரல்கள் அவளது விரல்களை அணைக்கும் பாக்கியம் பெற்றது.

'ஆதர்ஷ்... இப்படி கூப்பிட்டாதான் நல்லா இருக்கு...'

'ஆதர்ஷ்... இந்த ஹேர் ஸ்டைல் தான் உனக்கு நல்லா இருக்கும்'

'ஆதர்ஷ்...தயவு செய்து இனிமேல் formals ல ஆபீஸ் வராத...ப்ளீஸ்...இது IT கம்பெனி டா...'

'ஆதர்ஷ்...படத்துக்கு போகலாமா?...Boogie Nights?'

'ஆதர்ஷ் என்னடா வண்டி ஓட்ற... fly man...u r in bangalore...'

இப்படி ஒரு நாளைக்கு ஆயிரம் முறை என் பெயர் அந்த செவ்விதழ் வழியே கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது.என் இதயம் அவள் பெயரைச் சொல்லியே துடித்துக் கொண்டிருந்தது.

அவள் அப்பா நான் நினைத்து போல் ராதாரவி மாதிரியெல்லாம் இல்லை. டில்லி கணேஷ் மாதிரி அமைதியாய் இருந்தார். மகளின் விருப்பத்திற்கு சம்மதம் தெரிவித்தார். என் வீட்டில் சின்ன இராக் போர் நடந்து, கடைசியில் அமைதிப் புறா பறந்தது. நாளை எங்களுக்கு நிச்சயதார்த்தம்.

இன்று பைக்கில் என் பின்னால் என் வருங்கால மனைவி. நான் முதன்முதலில் வாங்கிக் கொடுத்த ப்ளூ சுடிதாரில். பைக் 60 ல் போய்க்கொண்டிருந்தது.

'ஆதர்ஷ்...ப்ளீஸ் வேகமா ஓட்டு....ம்...ம்...வேகமா...I am So Happy...I feel Like flying u know? Take Me to heaven ஆதர்ஷ்...take Me to heaven... '

'ஹேய்...இது road...இன்னும் கொஞ்ச தூரம் தான் இருக்கு. அதுக்குள்ள பறக்கணும்னு கத்துற...ட்ராபிக் ஜாஸ்தியா இருக்கு மா...' என்று சொல்லிக் கொண்டே வேகமாகத் திரும்பினேன். அப்போது...

...எதிரில் வந்த லாரி ஒன்று பைக்கை மோதியது...எங்கும் ரத்த வெள்ளம்.தலையில் பலமான அடி. எழ முடியவில்லை. தூரத்தில் எந்த அசைவும் இல்லாமல் சந்த்யா. மூக்கிலும் காதிலும் ரத்தம். அந்த ப்ளூ சுடிதார் இப்போது சிகப்பாய்...சந்த்..யா..ச...ந்..யா...கத்த நினைத்தாலும் முடியவில்லை. கண்கள் இருளத் தொடங்கியது. சந்த்யா இப்பொது மங்கலாய்த் தெரிந்தாள்.

அதோ அங்க...

...கார்னர்ல சீட். N 27, 28. போய் உட்கார் ப்ரியா...ஆரம்பிச்சாச்சு போல...சரி, நான் போய் பாப்கார்ன் அண்ட் கோக் வாங்கிட்டு வரேன்...என்று சொல்லிக் கொண்டே வெளியே வந்தேன்...

நாளை நிச்சயதார்த்தத்தை வைத்துக் கொண்டு இன்று என் Cindrella ப்ரியாவுடன் PVR ரில் சினிமா பார்க்க வருவதும் ஒரு குஷி தான்...அப்புறம் என்ன ? கல்யாணம் தான்...மறக்காம வந்திடுங்க....

வித் லவ் ஆதர்ஷ்...ப்ரியா.

நல்ல வித்யாசமான படங்களின் விமர்சனங்களை மட்டுமே எழுத வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தேன். ஆனால் Wolverine பற்றி எழுதாமல் என் சினிமா blog முழுமையடையாது. ஆங்கில படப் பிரியர்கள் மத்தியில் Hugh Jackman ரொம்பவுமே பிரபலம். Swordfish, Prestige, Australia போன்ற படங்களில் நடித்திருந்தாலும் Jackman பேரைக் கேட்டவுடன் நியாபகத்துக்கு வருவது X Men னின் Wolverine தான். இதுவரை வெளிவந்திருக்கும் மூன்று X Men படங்களிலும் ஹீரோ Wolverine தான்.

அசத்தலாக இருபுறமும் கொம்பு முளைத்தார் போல ஒரு ஹேர் ஸ்டைல், மீசை இல்லாமல் கிருதாவோடு ஒட்டிய பாதி தாடி, வாயில் ஒரு பெரிய சுருட்டு என்ற Wolverine னின் தோற்றமே மிரட்டலாய் இருக்கும்.எந்நேரமும் கோபம், கோபம் வந்தால் கையை முறுக்கி மூன்று Adamantium கத்திகளை வரவழைத்து சண்டையிடுவது என்று ஒரு அழிக்க முடியாத அசுரனைப் போலத் தான் உலா வருவான் இந்த Wolverine. தான் யார் என்பதே தெரியாமல், தன் கழுத்தில் இருக்கும் Dog Tag ல் பொறிக்கப் பட்டிருக்கும் 'Wolverine' என்ற பெயரையே தன் பெயராகக் கொண்டு குழப்பத்துடனும், கோபத்துடனும் Xavier என்னும் ஆசிரியர் நடத்தும் சிறப்புப் பள்ளியில் தங்கியிருப்பவனே இந்த mutant.(mutant கள் பிறப்பிலேயே எதாவது ஒரு விசேஷ சக்தியுடன் இருப்பவர்கள் X Men கதையே mutant களை பற்றியது தான்)

X Men இரண்டாம் பாகம் புரிய முதல் பாகம் பார்த்திருக்க வேண்டும். அதே போல் தான் மூன்றாம் பாகம் புரிய முதல் இரண்டு பாகங்களையும் பார்த்திருக்க வேண்டும் என்கிற Trilogy Need லிருந்து விலகி நிற்கிறது இந்த X Men Origins. இதுவரை வெளியான மூன்று படங்களிலும் முக்கிய கதாபாத்திரமாக இருந்தவர்களின் பின்னணியை கூறுகிறது இந்த Origins Series. mutant கள் ஒரு குழுவாக வாழ்கிறார்கள், அநியாயத்தை எதிர்த்து போரரடுகிறார்கள் என்று தான் X Men Trilogy இருக்கும். யார் அவர்கள்? எங்கிருந்து வந்தார்கள்? எப்படி ஒன்று சேர்ந்தார்கள்? என்று அப்போது யாருக்கும் தெரியப்படுத்தவில்லை. X Men முதல் பாகத்தில் Wolverine ற்கு சின்னதாய் ஒரு பிளாஷ் போல் வரும் கனவு தான் இந்தப் படத்தின் மொத்த கதையே.

உண்மையில் அவன் யார், எங்கிருந்து வந்தவன், எப்படி இப்படி ஆனான் என்று அவனது வரலாறை இந்தப் படம் கூறுகிறது.

பிறப்பிலேயே ஒரு mutant ஆக தன் அண்ணனுடன் வில்லன் கூட்டத்திடமிருந்து தப்பித்து ஓர் போர் வீரனாக வளர்கிறான் JAmes Logan. காயம் பட்டால் உடனே ஆறுவதும், கோபம் வந்தால் கையை முறுக்கி தன் எலும்பை கத்தி போல் வெளியே எடுப்பதும் இவனது சக்தி. இவனது அண்ணன் Victor ரும் இவனப் போலவே காயமாரும் சக்தியும், அசுர பாலா சக்தியும் கொண்ட ஒரு mutant. ஒரு முறை ஒரு பெண்ணிடம் தப்பாக நடக்க முயலும் மேலதிகாரியை கொலை செய்ததற்காக மரண தண்டனை விதிக்கப்படும் இருவரும் காயம் ஆறும் சக்தியால் பிழைத்து புதியதொரு கூட்டத்தில் சேர்கிறார்கள். இந்த கூடத்தின் தலைவன் General Stryker.

Stryker தவிர அங்கு இருக்கும் வீரர்கள் அனைவரும் வெவ்வேறு சக்தி கொண்ட mutant கள். காலப் போக்கில் இந்த கூட்டத்தினர் செய்யும் ஆராஜகம் தாங்காமல் Victor சொல்லியும் கேட்காமல் அந்த கூட்டத்தை விட்டு விலகி தன் காதலி Kayla Silverfox உடன் சேர்ந்து வாழ்கிறான். அந்த நாட்களில் Silverfox சொன்ன கதையில் வரும் அவளது favourite வீரனின் பெயர் தான் Wolverine.

Logan னைத் தேடி வரும் Victor, Silverfox ஐக் கொன்று விடுகிறான். கொதித்து எழும் Wolverine, Victor ருடன் சண்டையிட்டு தோற்கிறான். அவனது கத்தி போன்ற எழும்பும் முறிந்து விடுகிறது. இந்த வேளையில் General Stryker தான் உதவுவதாகக் கூறி Wolverine ற்கு Weapon X Test செய்கிறான். Adamantium என்னும் உலகிலேயே கனமான உலோகம் அவனுள் செலுத்தப் படுகிறது. Wolverine என்று பொறிக்கப்பட்ட Dog Tag அவன் விருப்பப்படி கழுத்தில் மாட்டப் படுகிறது. இதற்கு பிறகு நடப்பவை தான் கிளைமாக்ஸ். அதை நான் கெடுக்க விரும்பவில்லை. படம் பார்த்து தெரிந்து கொள்ளுதல் நலம்.படம் இந்த மாத தொடக்கத்தில் தான் வெளிவந்தது என்றாலும் இதை நான் போன மாத தொடக்கத்திலேயே பார்த்து விட்டேன். Editing, Graphics வேலைகள் மிச்சமிருந்த நிலையிலேயே இதன் Work Print நெட்டில் உலா வரத் தொடங்கி சக்கை போடு போட்டது. நானும் ஆவலில் பார்த்து விட்டேன். தவறு என்று பிறகு தான் தெரிந்தது. அந்த 'முழு திருப்தி' இதில் இல்லை. கண்டிப்பாக தியேட்டரில் ஒரு முறை பார்க்க வேண்டும்.

அமெரிக்காவின் Most Expected லிஸ்டில் இருந்த இந்த படத்திற்கு Work Print லீக் எல்லாம் பெரிய பாதிப்பைத் தந்ததாகத் தெரியவில்லை. இதுவரை 129 மில்லியன் அமெரிக்கா டாலர்களை வசூலித்து Box Office Hit லிருக்கும் இந்த படத்தின் வார இறுதி வசூல் மட்டும் 26.4 மில்லியன் டாலர்கள். திருட்டு VCD எங்களை ஒன்றும் செய்யாது என்கிறது X Men Team. நமக்கு தான் இங்கு டவுசர் கிழிகிறது.

X Men Origins இன் அடுத்த வெளியீடு மூன்று பாகங்களின் வில்லன் Magneto பற்றியதாய் இருக்கலாம் என்கிறது ஒரு ஹாலிவுட் பட்சி. Xavier ருடன் நண்பனாயிருந்து பின் வில்லனாக மாறிய Magneto வின் கதையும் நன்றாகத் தானிருக்கும். 2011 ரிலீஸ். ஆனால் அதற்குள் X Men நாலாம் பாகம் ரிலீஸ் ஆகிவிடும்.

X Men Origins - Wolverine - என்னைப் போல் இல்லாமல், ' Only in Theatres !!!'

கேபிள் சங்கரின் Blog ல் இந்தப் படத்தைப் பற்றி படிக்கும் போதே பார்க்கும் ஆர்வம் ஏற்பட்டது. அடித்துப் பிடித்து 3 நாட்கள் Torrents ல் download ஆகி என் கையில் வந்த இந்த பிரான்ஸ் நாட்டுத் திரைப்படம் நான் பார்த்த உலக சினிமாக்களில் One Of The Best.

வில்லு Deleted Comedy Scene என்று Youtube ல் இந்த வீடியோவைப் பார்த்தேன். அடப் பாவிகளா... நல்ல வேளை இது படத்தில் வரவில்லை. சும்மாவே குருவி செத்ததுக்கப்புறம் வில்லு, படம் பார்த்தவன் தலையில கல்லுன்னு சொல்றானுவ...இதுல 'தல' ய வேற ஓட்டுரானுவலாம்... போங்கடா போங்கடா...வேட்டைகாரனையாவது ஒழுங்கா எடுங்க...இல்லன்னா மறுபடியும் மறுபடியும் செத்த குருவி மட்டும் தான் மாட்டும்...வடிவேலண்ணே வடிவேலண்ணே, வேணாம்ணே வேணாம் சொன்னா கேளுங்க அவனுக சண்டையில உங்கள காலி பண்ணிருவனுவ...விஜயகாந்த் மேட்டர் மறந்து போச்சா? நமக்கு பொழப்பு தான் முக்கியம்...



Youtube ல் அதைப் பார்க்க கீழே சொடுக்கவும்.
http://www.youtube.com/watch?v=U1wcNPktOTk

செம கலாட்டாவான promo shots...பெரியதாய்ப் பார்க்க கிளிக்கவும்...

இந்த தேர்தல் நமக்கு செம விருந்து தான்... மாறி மாறி காமெடி பண்றானுவ...இந்த வீடியோவை என் நண்பன் சுதன் வீட்டில் பார்த்து hவிட்டு விழுந்து விழுந்து tசிரித்தேன்...கடைசியில் 'இது வெறும் கற்பனையே' என்று வேறு போடுகிறார்கள்...மெகா Punch.

www.kollywoodtoday.com ல் பதிவாகியிருக்கும் ஒரு Post...

Oh No! This shouldn’t have happened as the filmmakers of Tamil film industry would feel more pitiable about Ilayathalapathy’s statement. Our actor, the super-hero of Tamil Cinema has now lost all his hopes on our filmmakers. Even the great ones like Prabhu Deva, Dharani and more off that sort failed to deliver a hit with this successful actor. Now, he has punished everyone by saying that he has no more interests working with these Kollywood pudden-head personalities. All his eyes are on versatile filmmakers like Ram Gopal Varma, Shekar Kapoor, Rakeysh Om Prakash Mehra and even Danny Boyle has been provided with an opportunity to direct his film. Will these filmmakers catch this memorable dreamt project is what that has been creating ripples of sensation on the far-flung corners of the globe. What do you think? Is it a right thing that Vijay has decided not to work with Kollywood directors? Or else does it make you happy that he has given an open offer to versatile filmmakers to furthermore increase their popularity?

...ண்ணா நாமளே சும்மா இருந்தாலும் இவனுக விட மாட்டேனுங்கிராங்கணா...
ஹையோ ஹையோ

அப்பா அடித்தால்
அழுதது குழந்தை
அம்மா பாவம்

அருவாளை எடுத்து ஒரே வெட்டு
கருப்பா காப்பாத்து
கோவில் திருவிழா

திடீரென்று நின்றது அழுகைச் சத்தம்
நன்றி மின்சார வாரியம் - மெகா சீரியல்

காதருகில் கிருச்ச் கிருச்ச் சத்தம் போய்
கிர்ர்ர்ர் கிர்ர்ர்ர் சத்தம்
புதுபிக்கப்பட்ட சலூன்

வெளியூர் கிளம்பிய நொடியில்
விபத்து
நசுங்கியது எலுமிச்சைகள்

1000 ரூபாய் செருப்பு
கடித்தது
கையை

விட்டு விட்டு எரிந்த தெரு விளக்கில்
தெள்ளத் தெளிவாக தெரிந்தது
தமிழக அரசு

வாங்க வாங்க
குரல் கேட்டும் உள்ளே செல்லவில்லை
வெளியே "நாய்கள் ஜாக்கிரதை...

ஆனந்த விகடனில் படித்தது...

எங்களது சம்பளம்
உங்கள் கண்களை உறுத்திற்று
வாழ்க்கை முறை கண்டு
வயிறு எரிந்தீர்கள்
கலாசாரத்தைக் கெடுத்தோம்
என்றொரு புகாரும் உண்டு
பப்புகளில் புகுந்து உதைத்தீர்கள்
சினிமா எடுத்தீர்கள்
பத்திரிகைகளில் கிழித்தீர்கள்
பெண் கொடுக்க மறுத்தீர்கள்
எங்களது சம்பாத்தியத்தின்
பெரும் பகுதியை
வரியெனப் பிடுங்கினீர்கள்
நாங்கள் அந்நிய தேசங்களிலிருந்து
ஈட்டி வந்த பணத்தில்
பாலங்கள் கட்டினீர்கள்
'இந்தியா ஒளிர்கிறது' என
விளம்பரங்கள் செய்தீர்கள்
இதோ கும்பல் கும்பலாக
நடுத்தெருவுக்கு வந்துவிட்டோம்
சந்தோஷம்தானா
சகோதரர்களே?
உங்கள் சட்டைகளைப் பற்றிக்
கேட்கிறோம்...
'கணினிமொழி கற்றதன்றி
வேறென்ன பிழை செய்தோம்?'

கவர்ச்சி நடிகை சிலுக்கு சுமிதாவைப் பற்றி பொதுவாகவே ஒரு மோசமான கருத்து தான் நம் எல்லோர் மனதிலும் இருக்கும். கவர்ச்சி நடிகை, தூக்கு போட்டு தற்கொலை செய்து கொண்ட இன்னொரு நடிகை என்பதைத் தவிர எனக்கும் சிலுக்கைப் பற்றி பெரிதாக எதுவும் தெரியாது. ஆனால் ஒரு முறை, 80 களில் தமிழ் சினிமாவையே தன் கையில் வைத்துக் கொண்டிருந்த 'கவர்ச்சி ' நடிகையைப் பற்றி நான் படித்த செய்தி என்னைத் தாக்கியது உண்மை. ஒரு கவர்ச்சி நடிகை, அதுவும் கொஞ்சம் புகழ் பெற்ற நடிகையிடம் ' நீங்க நடிக்க வரலைனா என்னவா அகிருப்பீங்க?' என்று கேட்டால் பதில் என்னவாக இருக்கும்? doctor...Engineer... அல்லது இப்போது உள்ள மாதிரி கொஞ்சம் பேன்சியாக 'அம்மவாயிருப்பேன் சார்' என்று ஏதாவது...? இப்படி அவர் எதுவுமே சொல்லவில்லை. வேறு என்ன பெரிசா சொல்லியிருப்பா...'விலைமாது' ஆயிருப்பேன் சொல்லியிருப்பா...இந்த பதிலைத்தான் நான் பேசிய பலர், சொன்னார்கள். நம்மளவில் சிலுக்கைப் பற்றி தெரிந்தது அவ்வளவுதான். உண்மையில் அவர் சொன்ன பதில் 'நக்சலைட் ஆயிருப்பேன்...'

புகழின் உச்சியிலிருந்த சிலுக்கு தற்கொலை செய்து கொண்டு இறந்தார்.காரணம் இன்றும் புரியாத புதிராய் இருக்கிறது. அவரைப் பற்றி நான் படித்த சில விஷயங்களை பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

* சிலுக்கின் இயற்பெயர் விஜயலட்சுமி. கூப்பிடுவது விஜி. வறுமையில் வாடிய ஒரு ஏழை ஆந்திர குடும்பத்தின் மூத்த பெண் இந்த விஜி. 18 வயதிலேயே திருமணம் ஆன பிறகும் கூட வறுமையிலிருந்து மீள முடியவில்லை. தூரத்து உறவு அத்தையுடன் சினிமா ஆசையில் சென்னைக்கு வந்துவிட்டார்.

* இந்த விஜிக்கு 'சிலுக்கு சுமிதா ' என்று பெயர் வைத்து சினிமாவில் முறையாக அறிமுகப்படுத்தியது வினு சக்கரவர்த்தி. படம் வண்டிச் சக்கரம். கள்ளுக் கடை நடத்துபவளாக வேடம். இதற்கு முன் ஓரிரு படங்களில் கூட்டத்தில் ஒருவராக நடித்துள்ளார். அந்த அனுபவங்கள், பட்ட அவமானங்கள் பல என்று சிலுக்கு பல முறை கூறியுள்ளார்.

* சிலுக்கிற்கு நடனம் ஆடத் தெரியாது. ஆனாலும் அவர் இந்த அளவிற்கு நடனத்தில் புகழ் பெறக் காரணம் புலியூர் சரோஜா. சிலுக்கின் உடல் அசைவையும், கொஞ்சும் பார்வையையும் மட்டுமே வைத்து அவரை மிகப் பெரிய Dancer ஆக்கிய ஆஸ்தான டான்ஸ் மாஸ்டர்.

* Item Dance வகையில் சிலுக்கு ஆடி முதன்முதலில் புகழ் பெற்றது, ' பொன் மேனி உருகுதே - மூன்றாம் பிறை' பாடல். நேத்து ராத்திரி யம்மா பாடலில் அந்த யம்மா அவ்வளவு 'கிக்' ஆக இருந்ததற்கு காரணம் S.ஜானகி. அந்தப் பாடல்காட்சி 'கிக்' ஆக இருந்ததற்குக் காரணம் புலியூர் சரோஜா சிலுக்கின் இடுப்பைக் கிள்ளி கிள்ளி உணர்ச்சி மிக்க நடனம் அமைத்த விதம். பிறகு மூன்று முகம் , அமரன் படங்களும் அப்படியே....

* சிவாஜியுடன் பல படங்களில் நடித்திருக்கும் சிலுக்கு M.G.R ருடன் ஒரே ஒரு படத்தில் நடித்திருக்கிறார். அலைகள் ஓய்வதில்லை அண்ணி வேடத்தை M.G.R மேடையில் பாராட்டியிருக்கிறார். தொடர்ந்து அதே மாதிரி குணச்சித்திர வேடங்களில் நடிக்கக் கூறியுள்ளார்.

* சிலுக்கு இல்லாத காரணத்தால் ரஜினி படத்தையே ஒரு முறை விநியோகிஸ்தர்கள் வாங்க மறுத்தார்கள். பின் சிலுக்குடன் ரஜினி ஆடும் ஒரு பாடலை இணைத்து வெளியிட்டுயிருக்கிறார்கள்.

* சிலுக்கு தான் ஆசைப்பட்டு நடிக்க விரும்பியது பாக்கியராஜ் உடன். நடித்த படம், ரகசிய போலீஸ்.

* சிலுக்கு நடித்த 'லயனம்' மலையாள படம் தான் முதன்முதலில் வெற்றிகரமான 'மலையாள' படம் என்று ஒரு பேச்சும் உண்டு. தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம், ஹிந்தி என்று பல மொழிகளில் நடித்திருந்தாலும், சிலுக்கு நடிக்காமலேயே அவர் பெயரை மட்டும் போட்டு ஓடிய பதினோரு மணிக் காட்சிகள் பல.

* சிலுக்கிடம் தெலுங்கு கற்றுக் கொள்ளுங்கள், சிலுக்குடன் போனில் பேசுங்கள், சிலுக்கின் கையெழுத்திட்ட புகைப்படம் இலவசம் என்று குமுதத்திலிருந்து சலூன் கடை வரை சிலுக்கு என்ற Brand Name தேவையாய் இருந்தது.

* சிலுக்கு shot break இல் கடித்து வைத்துவிட்டுப் போன 2 ரூ ஆப்பிள் 120 ரூ க்கு ஏலம் போனது. தெரிந்திருந்தால் 1001 ஆகக் கொடுத்து பிரசாதமாய் அதை வாங்கியிருப்பேனே என்று ஏங்கிய மிட்ட மிராசுகள் பல.

* சொந்தமாக படம் தயாரித்து சம்பாதித்த காசை மொத்தமாக இழந்தவர்கள் பட்டியலில் சிலுக்கின் பெயரும் உண்டு.

* ஒரு படத்திற்கு கதாநாயகி வாங்கிய சம்பளத்தைவிட, சிலுக்கு வாங்கிய சம்பளம் மிக அதிகம். ஆனாலும் சிலுக்கு பெரிதாக எதுவும் சொத்து சேர்த்ததாய்த் தெரியவில்லை.

* சிலுக்கு கடைசி வரை யாரையுமே திருமணம் செய்து கொள்ளவில்லை. யாரையும் கிட்ட நெருங்க விடாமல் இருந்த சிலுக்கு தன் தூரத்து உறவினரான doctor ஒருவருடன் வாழ்ந்திருக்கிறார். எப்பவும் சிலுக்குடன் ஒட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த தாடிக்காரர் ரொம்பவுமே பிரபலம்.

* சிலுக்கு தன் வாழ்நாளில் பலருக்கு உதவியாய் இருந்துள்ளார். சில நக்சலைட் ஆதரவாளர்களுக்கு ஆதரவாக இருந்துள்ளார். நக்சலைட் ஆட்கள் 'அக்கா' என்று அழைக்கும் அளவிற்கு பழக்கம் இருந்திருக்கிறது.

* சிலுக்கிற்கு நண்பர்கள் மிகவும் குறைவு.முன்கோபி. சிலுக்கினால் பயனடைந்தவர்கள் பலர் என்றாலும் கடைசிவரை அவருக்கு நண்பர்களாய் இருந்தவர்கள் மனோரம்மா, லட்சுமி, வடிவுக்கரசி, வினு சக்கரவர்த்தி, முத்து ராமன், கங்கை அமரன் போன்ற ஒரு சிலர் தான். அவரது இறுதி ஊர்வலத்திற்கு வந்தவர்களும் இவர்கள் மற்றும் ஒரு சிலர் தான்.

* சிலுக்கு கடைசி வரை எந்த கட்சியிலும் சேரவில்லை. ஆதரவாகவும் இல்லை.

மொத்தத்தில் சிலுக்கு ஒரு சாதாரண பெண்ணாகத்தான் வாழ்ந்துள்ளார்.பலர் அவரது வரலாற்றை தெரிந்து கொள்ள விரும்புவதாய் படித்திருக்கிறேன். சிலுக்கு - ஒரு பெண்ணின் கதை , எழுதியது தீனதயாளன், கிழக்கு பதிப்பகம் ஒரு நல்ல முயற்சி.

(இதைஎல்லாமாடா 70 ரூ கொடுத்து வாங்கி படிக்கிற என்று என் அப்பா என்னை முறைத்தது தனி கதை...)

Mr. and Mrs. கல்யாண சுந்தரம்...
மிகவும் அந்நியோநியமான ஜோடி. அவர்களுக்குள் நடக்கும் கூத்து நமக்கு விருந்து. அதை கல்யாண சுந்தரமே சொல்வது போல் எழுதியுள்ளேன். ரமணி Vs. ரமணி மாதிரி முயற்சி பண்ணியிருக்கேன். பாத்துட்டு எப்படி இருக்குன்னு சொல்லுங்க.

சண்டை ஆரம்பமானது...

நான் T.V பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
சுந்தரி என்னருகில் வந்து உட்கார்ந்தாள்.
' T.V ல என்னங்க? ' என்றாள்.
'தூசி' என்றேன்.
சண்டை ஆரம்பமானது.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

நான் பேப்பர் படித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
சுந்தரி பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தாள்.
' ஏங்க...ரொம்ப Bore அடிக்குது. நான் போய் ரொம்ப நாள் ஆன ஏதாவது ஒரு இடத்துக்கு கூட்டிட்டு போங்க' என்றாள்.
நான் உடனே கையை பிடித்து Kitchen னுக்கு கூடிச் சென்றேன்.
சண்டை ஆரம்பமானது.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

நான் Coffee குடித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
சுந்தரி பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தாள்.
' ஏங்க என்ன ஏதாவது costly யான இடத்துக்கு Shopping கூட்டிட்டு போறிங்களா? ' என்றாள்.
நான் Petrol Bunk கிற்கு கூட்டிச் சென்றேன்.
சண்டை ஆரம்பமானது.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
நான் வெளியூர் கிளம்பிக்கொண்டிருந்தேன்.
சுந்தரி பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தாள்.
' ஏங்க ஊரலிருந்து வரும் போது பள பளன்னு சுத்தி கல்லு வச்ச, 200 250 கிராம் இருக்கிற மாதிரி ஒண்ணு வாங்கிட்டு வாங்க' என்றாள்.
நான் சின்ன எடை machine வாங்கி வந்தேன்.
சண்டை ஆரம்பமானது.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

நானும் சுந்தரியும் அவளது College Alumini விழாவிற்குச் சென்றிருந்தோம். ஒருவன் அங்கு குடித்துக் கொண்டிருந்தான்.
' அவன் எனது பழைய காதலன். நான் பிரிந்ததிலிருந்து அவன் விடாமல் குடித்துக் கொண்டிருக்கிறான்' என்றாள்.
'விடாமல் குடிக்கிறானா? அவ்வளவு சந்தோஷமா?' என்றேன்.
சண்டை ஆரம்பமானது.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


(பி.கு: ஒரிஜினல் ஐடியா என்னுடையது இல்லை. ஒரு forward mail லிற்கு தமிழ் வடிவம் கொடுத்து கொஞ்சம் காரம், மசாலா, உப்பு, பொடி சேர்த்துள்ளேன்...)

'அந்தக் கண்ணு இருக்கே...ஆஹா, மனுசன கயிறு கட்டி இழுக்கும்.அப்படி லேசா ஒரு பார்வை, வைத்துல பட்டாம் பூச்சி பைத்தியமாகிப் போய் சுத்தும். அவ முடியக் கோதி விடுறது அழகு, முகத்தை லேசா சுளிச்சுக் கோபப்படுரது அழகு, கண்ண படபடன்னு அடிச்சு ஹாய் சொல்றதும் அழகு. மொத்தத்தில் இந்த பிரம்மன் செதுக்கிய சிற்பம், இளையராஜா போட்ட டியுன், ரவிவர்மன் எழுதிய ஓவியம்...இப்படி எல்லாமே அவதான்...'

இங்கே பெங்களூரில், இத்தனை விதமான பிகர்களுக்கு மத்தியில் எனக்கு ஒரு பிகர் மாட்டும் என்று நான் நினைத்துக் கூடப் பார்க்க வில்லை. அதுவும் கோயம்பத்தூர் பிகர்...'மச்சக்காரன்டா நீ ' என்று என்னை நானே கொஞ்ச வேண்டும் போலிருந்தது. அதற்கு முன் ஒரு முக்கியமான விஷயம். நானே பேசிக் கொண்டிருந்தால் ஒன்றும் நடக்காது. அவளிடம் போய் பேசி பழகி, பின் உருகி, பின் மருகி,பின்... இன்னும் நிறைய பிறகு தான் செய்ய வேண்டும்.சமயம் பார்த்து காத்திருந்தேன்.

சரியாக வந்து மாட்டினான் அவளுடன் கல்லூரியில் படித்த ஒரு உச்சா மூஞ்சி. வேறு வழி இல்லை. அவளிடம் பேச கண்ட உச்சா கூடவெல்லாம் friendship maintain பண்ண வேண்டியதாய் இருந்தது. சரி, ஆயிரம் காலத்து பயிர் வளர்க்கும் முயற்சியில் இருக்கோம். இந்த உச்சாவும் உதவி செய்து விட்டு போகட்டுமே...

நான் காத்திருந்த அந்த இனிய நாளும் வந்தது...அன்று 'அவள்' உச்சா மூஞ்சியுடன் சாப்பிட வந்திருந்தாள். என் கூட வந்த கழிசடையை நேக்காக கழற்றி விட்டு 'ஹாய் டா நண்பா, என்ன சாப்பிட வந்தாயா...ஹி...ஹி... 'என்று போய் அவனெதிரில் உட்கார்ந்தேன். கையில் சிக்கன் நூடுல்ஸ். அவளும் என்னை கவனித்தாற்போல் நிமிர்ந்து பார்த்தாள். கண்களும் கண்களும் மோதிக் கொண்ட அந்த சமயம், "சிறு பொன்மணி அசையும், அதில் தெறிக்கும் புது இசையும்... "என்று இளையராஜா டியுன். (ஹையோ...காதல் வந்தவுடன் இளையராஜா பாட்டெல்லாம் கேட்க்குது...Rock Song எல்லாம் போகப் போகக் கேட்க்கும் போல...பின்னாடி வெள்ளை டிரஸ், smoke effect ல் தேவதைஸ் ஆடுதா) னு பார்க்கத் திரும்பியபோது...'ஆமாண்டா மச்சா சாபிட்டுக்கிட்டு இருக்கேன்..நீ நல்ல இருக்கியாடா, இங்க செம ஜாலிடா...' என்று நாராசமாய் ஒரு குரல். அட உச்சா மூஞ்சி அந்த டியுன் உன் ரிங்டோனா ? சீ...அதற்குள் நான் feel பண்ண ஆரம்பித்து விட்டேன்.

சரி காரியத்துல இறங்குவோம்னு, 'என்ன சாப்பிடாம அப்படியே வச்சிருக்க? இங்க rice நல்லாவே இருக்காது...வேணும்னா என்னோட நூடுல்ஸ் ஷேர் பண்ணிக்கோ' என்று ஆரம்பித்தேன். சின்னதாய் சிரித்து விட்டு 'இல்ல வேண்டாம்' என்றாள். (ஹையா அவ என்ன பாத்து சிரிச்சுட்டா... அவ என்ன பாத்து சிரிச்சுட்டா....ஆத்தா நா பாஸ் ஆயிட்டேன்)

'எங்க அவ ஐயர்ங்க' என்று மறுபடியும் கனவைக் களைத்தான் உச்சா. 'கொன்னுடு... இவனக் கொன்னுடு ' என்று உள்ளே கேட்ட குரல் வெளியே கேட்பதற்குள் 'ஓ..மாமியா...ok ok' என்று பதிலுக்கு சிரித்தேன். 'நீங்க சாதமே சாப்பிடமாட்டீங்களா?' என்று பேச ஆரம்பித்தாள். நானும் அந்த கானக்குரலில் மயங்கியவனாய், 'ஆமாம் நம்ம ஊர் மாதிரி இல்லை, அதான் நூடுல்ஸ், pizza, burger, sandwich னு வேற எதையாவது சாப்பிடுவேன். உனக்கு பிடிச்சிருக்கா?' என்று கொக்கி எல்லாம் போட்டேன். 'Gowri Sankar நல்லாயிருக்குங்க' மறுபடியும் உச்சா. அடிங்...என்ன என்பது போல் அவளைப் பார்க்க அவள் Gowri Sankar ஐக் காட்டினாள். உச்சா உன்னக் கொல்லாம..."நகிர்தனா தினனனா தினனனா...."இப்போது பாக்கியராஜ்...இது என் ரிங்டோன்.

'ஹலோ...யாரு?'
'யாரா?...டேய் எங்கடா போன...வா டீ சாப்பிடலாம் ? '
'டேய் டேய் மட்ட மத்தியானம் எவனாவது டீ குடிப்பானா? ஏன்டா என்னக் கொல்லுற'
'சரி டீ வேணாம்...ஜூஸ் வாங்கித் தா...'
'வாங்கித்தரென் ..வாங்கித்தரேன்டா ராசா; தயவு செய்து போன வைடா...ப்ளீஸ் '
'சரி சரி...நீ எங்க இருக்க?'
'டேய் இங்க already என்ன ஒருத்தன் கொன்னுகிட்டு இருக்கான்..நீ வேற உள்ள வந்து உசிர விட்டுடாத...வச்சித் தொல...'

'....அப்படியா...?'

'என்ன...அப்படியா?...நான்...போன் பேசிக்கிட்டு இருக்கும் போது ஏதோ serious discussion நடந்துகிட்டு இருந்தது போல...'
'இல்ல நாங்க B.Sc நீங்க B.E இல்ல...' என்றாள் அவள்.
'ஆமா, So What...?' என் தலைஎழுத்து சும்மா விடுமா? கேள்வியாய் முன்னாடி வந்தது.
'இல்லங்க...நீங்க B.E யானு கேட்டா...ஆமா B.E, ஒரு வருஷ சீனியர்னு சொன்னேன்...அப்ப அண்ணாவானு கேட்டா நான் ஆமான்னு சொன்னேன்.'

என்னது அண்ணாவா? அடப் பாவி உச்சா ஆயிரம் காலத்துப் பயிர்ல தண்ணி விடுவன்னு பாத்தா, இப்படி உச்சா அடிச்சிட்டு போய்ட்டியேடா...ஒரு வருஷ சீனியர் னா அண்ணாவா...சொல்லவே இல்ல?

அப்ப அந்தப் பார்வைக்கு அர்த்தம் அதில்லையா?

ஏப்ரல் 22. அப்பா, அம்மா, சித்தி, சித்தப்பா, பெரியம்மா, பெரியப்பா, அக்காக்கள், தம்பிகள், மாமா, தாத்தா, பாட்டி என்று ஒரு பெரிய கூட்டமாய்க் கூடி என் பிறந்த நாளைக் கொண்டாடினோம். ஒரு வாரத்திற்கு முன்பாகவே எல்லோரையும் அழைத்திருந்தோம். என் பாட்டி தடபுடலாக ஏற்பாடுகளைச் செய்திருந்தார். என் மாமா மாலை கொண்டாட்டத்திற்காக காலையிலிருந்தே பம்பரமாய்ச் சுற்றிக் கொண்டிருந்தார். பக்கா டிசைனில் 2 கிலோ கேக் ஆர்டர் செய்யப்பட்டிருந்தது; Photographer ஒருவர் வேறு சுற்றி சுற்றி வந்து கிளிக்கிக் கொண்டிருந்தார். அன்பளிப்பாக 500 ரூபாய் நோட்டுகள், Gift கள் என்று நான் மிகவும் சந்தோசமாக இருந்தது அன்று தான். எல்லாம் கனவு மாதிரியிருக்கிறது...

மேற்சொன்ன நிகழ்வுகள் நடந்தது 22 ஏப்ரல் 1996. இந்த பிறந்தநாளில் ஹ்ம்ம்...பெரிதாய் ஒன்றும்
இல்லை.

இரவெல்லாம் பயணித்த களைப்பில் என் பிறந்தநாளன்று காலை 6 மணிக்கு வீட்டுக் கதவைத் தட்டினேன். ஓடி வந்து கதவைத் திறந்து சிரித்த அப்பா, எதையோ மறந்தார். கட்டியணைத்து முத்தமிட்ட அம்மாவும் எதையோ மறந்திருந்தார். பின்னால் வந்த தாத்தா மட்டும் எதையும் மறக்காமல் கை கொடுத்து 'பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள்' என்றார். பின்னர் உடனே அப்பாவும் அம்மாவும். மகனைப் பார்த்த மகிழ்ச்சி மட்டுமே பிரதானமாய் இருந்தது அவர்களிடம். தப்பில்லையே. பதிலுக்கு சிரித்துவிட்டு படுக்கையில் விழுந்தேன். 7:30 மணியிலிருந்தே நண்பர்களின் அலைபேசி வாழ்த்து. குறுஞ்செய்தியும் வந்துகொண்டேதானிருந்தது. மகிழ்ச்சிக்குப் பஞ்சமிருக்கக்கூடதுதான்; ஆனால்...

அன்று என் பிறந்தநாளைக் கொண்டாடிய என் பாட்டி, என் தாத்திமா என்று இல்லை. போட்டோவில் தான் ஆசிர்வாதம் வாங்கினேன். என் தம்பி, நான் நாளைக்குத்தான் 22nd னு நினைச்சேன் என்றான், பொறுக்கமாட்டாமல் மதியத்திற்கு மேல் நான் போன் போட்ட போது. என் சித்தி, சித்தப்பா மறக்காமல் வாழ்த்துகளைக் கூறினர். 'அதெல்லாம் யாருக்கு நியாபகமிருக்கு.அக்காதான் நியாபகப்படுத்துவா. இப்ப அவளும் பிசி ' என்றனர் என் சின்ன தாத்தா, பாட்டி. என் அக்காவும் சொன்னது போல் பிசி தான்; இங்கில்லை அமெரிக்காவில். இன்னொரு அக்கா, காலையிலேயே சொல்லி விட்டார் வாழ்த்துகளை. மற்றும் ஒரு அக்கா 'சாரி டா, மறந்துபோச்சு, வெரி சாரி...ப்ளீஸ்' என்றார் அடுத்த நாள் நானே போன் செய்த போது.

'இப்பதான் உனக்கு விஷ் பண்ணலாமுன்னு உங்க அப்பாவுக்கு போன் போட்டேன்' என்று என் அத்தை கை கொடுத்தபோது மணி பின்மாலை 7:30. பின் அவரே போன் செய்து சொல்லி அப்புறம் என் மாமா 'Happy Birthday' சொன்ன போது மணி இரவு 8. (பி.கு: பறந்து பறந்து அன்று பலூன் கட்டி, கலர் பேப்பர் ஒட்டி, போட்டோ எடுத்து, பார்ட்டி ஏற்பாடு செய்த அதே மாமா தான்...)

'கேக் வெட்டுறது, சாக்லேட் கொடுக்குறது எல்லாம் சின்ன பசங்களுக்குதாண்டா...நீ என்ன குழந்தையா?' என்று அம்மா சொன்னதில் தவறு இருப்பதைத் தெரியவில்லை.ஆனால் அது என்ன சின்னக் குழந்தைகள் மட்டும் தான் கேக் வெட்ட வேண்டும் ? யார் போட்ட ரூல்ஸ் இது? புது டிரஸ் எடுக்க வில்லை, எடுக்கத் தோன்றவில்லை (முன்பெல்லாம் என் பாட்டி எனக்கு போலீஸ், வக்கீல் என்று எதாவது சூப்பர் டிரஸ் எடுத்துக் கொடுப்பார்...இப்போது தான் அவரில்லையே...). அன்று என்னக்கு எதுவுமே தோன்ற வில்லை...இன்று தோன்றுகிறதொரு ஆசை...நான் மீண்டும் புதிதாய் பிறக்க வேண்டும்...