Babyஆனந்தன்

S S ராஜமௌலி யார், அவரது ஆரம்பகாலம் எப்படி இருந்தது என்பவற்றை முதல் கட்டுரையில் அலசினோம். இனி அவரது படங்கள்.

முதல் படமான Student No: 1 யிலிருந்தே வருகிறேன். படத்தின் கதை – விசாகப்பட்டிணத்திலிருக்கும் ஒரு சட்டக்கல்லூரியில் சேர்கிறான் ஆதித்யா (N T R). படிக்கும் மாணவர்களை படிக்க விடாமல் தடுப்பதற்கென்றே அலையும் மாணவனை (இப்படி ஒருவன் நிச்சயம் எல்லா படங்களிலும் இருப்பான். இந்தப் படமும் விதிவிலக்கல்ல) சரிகட்டி தன் படிப்பைத் தொடகிறான் ஆதித்யா. அவன் பின்னணி என்னவென்றே தெரியாமல் இருக்கிறது. இடைவேளையில் தான் தெரிகிறது, ஆதித்யா ஒரு கைதி. சிறை அதிகாரிகளிடம் சிறப்பு அனுமதி பெற்று படிக்க வந்திருப்பவன். எதற்காக ஆதித்யா குற்றவாளியானான், உண்மையில் நடந்தது என்ன? இரண்டாம் பாதி. கதை எங்கேயோ கேட்டது போல் இருக்கிறதல்லவா? புரட்சி தமிழன் சத்யராஜின் மகன் சிபிராஜ் அறிமுகமான Student No: 1 (2003) இந்தப் படத்தின் மோசமான ரீமேக். இதே சாயலில் தமிழில் வந்த இன்னொரு படம் விஷால் நடித்து, தருண் கோபி இயக்கத்தில் வெளியான திமிரு (2006)! புகழ் பெற்ற பழம்பெரும் இயக்குனர் ராகவேந்திர ராவின் மேற்பார்வையில் வந்ததால், படம் மெகா ஹிட் ஆகியும் பெயர் ராகவேந்திர ராவுக்கே கிடைத்தது என்று சென்ற கட்டுரையிலேயே பார்த்தோம். S S ராஜமௌலி யார் என்றே அப்போது யாருக்கும் தெரிந்திருக்க வில்லை. யாரும் தெரிந்து கொள்ள விரும்பவில்லை என்றும் சொல்லலாம்!

ஜூனியர் N T R உடனிருந்த நட்பின் காரணமாகவே S S R க்கு இரண்டாம் படமான “சிம்ஹாத்ரி” கிடைத்தது என்று போன பதிவிலேயே சொல்லியிருந்தேன். ஜுனியர் S S R ஐ இன்று வரை “ஜக்கண்ணா” (புகழ் பெற்ற சிற்பியாம்) என்றே அழைக்கிறார். இவ்விருவரது நட்பிற்கு உதாரணமாக ஒரு முறை பேட்டி ஒன்றில், “மற்ற ஹீரோக்களுக்கென்றால் ஹிட் படம் கொடுக்க வேண்டும் என்று நினைப்பேன். ஆனால் N T R ருக்கென்றால் அவரது கேரியரை அடுத்த உயரத்திற்கு கொண்டு போகும் படமாக கொடுக்க வேண்டும் என்று பாடுபடுவேன்” என்று சொல்லியிருக்கிறார் S S R. அது 100 / 100 உண்மைதான். எப்படி என்று பின்னர் பார்ப்போம். இப்போதைக்கு சிம்ஹாத்ரி (2003) மட்டும். S S R – N T R கூட்டணியின் இரண்டாவது படம்.

ஊர்ப் பெரிய மனிதரான ராம் பூப்பால் வர்மாவின் (நாசர்) வளர்ப்பு மகன் சிம்ஹாத்ரி (N T R). இவனது பின்னணியும் யாருக்கும் தெரியாமலேயே இருக்கிறது. மனநல விடுதியிலிருக்கும் ‘இந்து’ வை (பூமிகா) அடிக்கடி சென்று சந்திக்கிறான் சிம்ஹாத்ரி. ‘இந்து’ யார்? அவளுக்கும் சிம்ஹாத்ரிக்கும் என்ன தொடர்பு? யாருக்கும் தெரியாது. சிம்ஹாத்ரியை காதலிப்பதாக மகள் கஸ்தூரி (அன்கிதா) சொல்ல முழு மனதுடன் சம்மதிக்கிறார் பூப்பால் வர்மா. இந்நிலையில் சிம்ஹாத்ரியைத் தேடி இரண்டு கும்பல் தனித்தனியாக அலைகிறது. இரண்டு கும்பலும் கோதாவரி நதியில் இந்துவுடன் சிம்ஹாத்ரியைப் பார்க்க, தாக்குதல் ஆரம்பமாகிறது. ஒரு கும்பலால் இந்து காயமடைந்து மயக்கமடைகிறாள். மற்றோரு கும்பலோ சிம்ஹாத்ரியை “சிங்கமலை அண்ணா” என்றழைத்து அவரது கையில் கோடாரி (Double - Sided) போன்ற ஒரு ஆயுதத்தைக் கொடுக்கிறது. அந்த ஆயுதத்தால் இந்துவைத் தாக்கிய கும்பலை துவம்சம் செய்கிறான் சிம்ஹாத்ரி. மயக்கத்திலிருந்து விழிக்கும் இந்து சிம்ஹாத்ரியை பிளாஷ்பேக் காட்சிகளால் அடையாளம் கண்டுகொண்டு, ஒரு கடப்பாரையால் குத்துகிறாள். ரத்தம் கசிந்தபடி சிம்ஹாத்ரி / சிங்கமலை கீழே விழுகிறான் - இண்டர்வல்! அந்த காட்சி உங்களுக்காக இதோ!

யார் இந்த சிம்ஹாத்ரி? இவனை ஏன் சம்பந்தமே இல்லாமல் சிங்கமலை என்று அழைக்கிறார்கள்? தன்னை பாதுகாத்தவனையே ஏன் இந்து கடப்பாறையால் குத்துகிறாள்? இரண்டாம் பாதி. இந்தக் கதையையும் எங்கோ கேட்டது போல் இருக்கிறதல்லவா? புரட்சி கலைஞர் விஜய்காந்த் நடித்து சுரேஷ் கிருஷ்ணா இயக்கத்தில் வெளிவந்த கஜேந்திரா (2004) படம் சிம்ஹாத்ரியின் மட்டமான ரீமேக். தமிழில் தான் நம் கேப்டன் நடிப்பில் படம் மொக்கையானதே தவிர தெலுங்கில் படம் மெகா ஹிட். 53 திரையரங்குகளில் தொடர்ச்சியாக 150 நாட்கள் ஓடிய இந்த மாபெரும் வெற்றிப்படத்தின் முதல் வார வசூல் மட்டும் 4.5 கோடிகள். சிம்ஹாத்ரியின் பிரம்மாண்ட வெற்றியிலிருந்து S S ராஜமௌலியின் ஆட்டம் ஆரம்பமானது.

சிம்ஹாத்ரி மூலம் தன்னை யாரென்று உலகிற்கு காட்டிவிட்டு அடுத்த வருடமே எந்த வித சிரமமும் இல்லாமல் தனது முத்திரையுடன் மூன்றாவது படத்திற்கு தயாரானார் S S R. அந்தப் படம் “Sye (2004)” முதல் படமான Student No: 1 கல்லூரியை பின்புலமாகக் கொண்ட கதை. மூன்றாவது படமான "Sye" கூட கல்லூரி சம்பந்தப்பட்ட கதை தான். ஆனால் முற்றிலும் வேறுபட்ட களம். இங்கு தான் வேறுபட்டிருந்தார் S S R. இந்தியாவில் அதிகம் அறியப்படாத ரக்பி விளையாட்டை மையமாகக் கொண்டு இந்தக் கதையை உருவாக்கினார்.

கதை மிகவும் சிம்பிள் – தங்களுக்குளே போட்டி போட்டுக்கொள்ளும் இரண்டு காலேஜ் குரூப்களான Wings and Claws, கல்லூரிக்குள் பொதுவான வில்லன் நுழையும் பொழுது, அவனை எதிர்த்து Eagles ஆக ஒன்று சேர்ந்து மோதுவது தான் கதை. கதை சாதாரணமானதாக இருந்தாலும் திரைக்கதை, காட்சி வடிவமைப்பு, ரக்பி விளையாட்டுக் காட்சிகள் என்று படம் அசாதரணமாக இருக்கும். S S R ன் தீவிர ரசிகர்கள் பலருக்கு இன்றும் பேவரிட் படமென்றால் அது Sye தான்! உலகில் அறியப்பட்ட விளையாட்டுகளில் அதிகம் ரிஸ்க் உடைய, ஆபத்து அதிகமுள்ள விளையாட்டு என்றால் அது ரக்பி தான். அப்படிப்பட்ட ஒரு விளையாட்டை ஒரு சாதாரண காலேஜ் டீம், கொலைகார கும்பலுடன் விளையாடி ஜெய்ப்பது தான் கதை. பிக்ஷூ யாதவ் (பிரதீப் ராவத், தமிழில் கஜினி, தொட்டி ஜெயா) – இது தான் வில்லனின் பெயர். இவனது ரக்பி டீமின் பெயர் புல்ஸ் (Bulls). வில்லன் பிக் ஷூ யாதவ் தனது அணியின் பெயருக்கேற்ப கடாமாடு போல் இருப்பான். அப்படியென்றால் அவனது டீம் எப்படி இருக்கும்? இவர்களுடன் ரக்பியில் மோதினால் இரும்பு மெஷினில் சிக்கிய கரும்பு தான்! அங்கு தான் தனது ரசிக்கும்படியான திரைக்கதையால், திறமையான ஸ்டண்ட் வடிவமைப்புகளால் தனது முத்திரையைப் பதிக்கிறார் S S R. பிக்ஷு யாதவ் கல்லூரியினுள் என்ட்ரி கொடுக்கும் காட்சி இதோ. இந்த ஒரு காட்சி போதும் பிக்ஷு யாதவ் எத்தனை பெரிய வில்லன் என்பதைக் காட்ட.

ரக்பி சம்பந்தப்பட்ட இந்தப் படத்தை ரீமேக் செய்வது நடக்காத காரியம் என்பதால், யாரும் எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை. தமிழில் இந்தப் படம் ‘டப்’ செய்யப்படவும் இல்லை (நான் ஈ வெற்றியால் இனிமேல் வர வாய்ப்பிருக்கிறது). மலையாளத்தில் ‘Challenge’ என்ற பெயரில் வெளியாகி வெற்றிகண்டுள்ளது. இந்தப் படம் தொடர்பான மற்றுமொரு முக்கிய செய்தி, படம் வெளியான பொழுது அதைப் பார்த்து ரசித்த, இந்திய ராணுவப் படையின் ரக்பி கோச் திரு. Willie Hateraka, International Rugby Union தங்களது விளையாட்டைப் பிரமோட் செய்ய ரக்பி சம்பந்தமாக எடுக்கப்பட்ட படங்களை தேடிக்கொண்டிருப்பதை அறிந்து Sye படத்தை சிபாரிசு செய்திருக்கிறார். உலகில் 144 நாடுகளில் ரக்பி விளையாடப்பட்டாலும், அந்த விளையாட்டைத் தெளிவாகக் காட்டிய மூன்று படங்களுள் ஒன்றாக Sye படம் தேர்வாகியிருக்கிறது.

S S R ன் முதல் இரண்டு படங்களை விட இந்தப் படத்திலிருந்து தான் அவரது தனித்துவம் தெரிய ஆரம்பித்தது. Student No 1 மற்றும் Simhadri இரண்டும் டிப்பிக்கல் தெலுங்கு மசாலாவாகவே இருக்கும். ஆனால் Syeயிலிருந்து தான் உண்மையான ஆட்டம், ஆளுமை ஆரம்பம் எனலாம். வித்தியாசமான, புதுமையான களன்களில் இறங்க ஆரம்பித்தார் S S R. மேலும் மிக முக்கியமாக “an s s rajamouli film” என்னும் இவரது STAMP இந்தப் படத்திலிருந்து தான் வர ஆரம்பித்தது (முத்திரையைப் பதித்துவிட்டார் என்று இந்தப் படத்திலிருந்தான் சொல்ல ஆரம்பித்தனர் :-)

தெலுங்கர்கள் பில்லா II எடுக்க அவசியமே இல்லை. ஏனென்றால்  அவர்களுக்கு ஏற்கனவே சத்ரபதி இருக்கிறது! பில்லா II வின் திரைக்கதை இதில் கால்பாகத்தின் முதல் கால் அளவு கூட இல்லை. வில்லன்களை எதிர்த்து, வரிசையாக அவர்களைக் கொன்று, அரசியல்வாதிகளை மிரட்டி, மக்கள் சப்போர்ட்டைத் திரட்டி, துறைமுகத்தைக் கைப்பற்றி “டான்” ஆவது எப்படி என்று கொஞ்சமேனும் நம்பும்படியாகக் காட்டியிருப்பார் SSR. சத்ரபதியின் முதல் பாகத்தையே தமிழில் பில்லா II வாக எடுத்திருக்கலாம். படம் வெறித்தனமாக இருந்திருக்கும். ஆனால் என்ன செய்வது, அதை நாம் ஏற்கனவே பார்த்துவிட்டோம், இரண்டாம் பாதியாக. ஆம், தளபதி டாக்டர் விஜய் நடித்த (?) காவியமான ‘குருவி’யின் இரண்டாம் பாகம் அப்படியே சத்ரபதி முதல் பாகத்தின் அப்பட்ட காப்பி! விதி வலியது!!

‎"நான் திட்டமிட்டு திரைப்படத் துறைக்கு வரவில்லை என்றாலும் கூட எனக்கு கனவு இருந்தது. அது சினிமா குறித்த கனவு. ஒரு சினிமா எப்படி இருக்க வேண்டும் என்கிற கனவு. அந்தக் கனவிலிருந்து தான் என் படங்கள் உருவாயின.இன்றைக்கு சினிமாவைத் தேடி வருகிற இளைஞர்களின் கனவு, அப்படிப்பட்ட கனவா என்கிற கேள்வியை எனக்குள் எழுப்பிப் பார்த்துக் கொள்கிறேன்." - இயக்குனர் மகேந்திரன்.

தமிழ் சினிமாவில் ஆகக் கடினம் 'மகேந்திரனாக இருத்தல்,நீடித்தல்,சாதித்தல்'!  - நன்றி - தெரிஞ்ச சினிமா தெரியாத விஷயம். நேற்று இயக்குனர் திரு. மகேந்திரன் அவர்களது பிறந்த நாள். நமது தளம் சார்பாக அந்த மாபெரும் கலைஞனுக்கு பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்களை தெரிவித்து விட்டு, தொடர்வோம்...

போதுமான அளவு பில்டப் போன பதிவிலேயே ஏற்றிவிட்டோம் என்பதால் நேரத்தைக் கடத்தாமல் நேரடியாக யார் இந்த S S ராஜமௌலி என்பதை மட்டும் இந்தப் பதிவில் சுருக்கமாக பார்த்துவிடுவோம்.
ஸ்ரீசைல ஸ்ரீ ராஜமௌலி - பிறந்த தேதி அக்டோபர் 10, 1965. பிறந்த ஊர் கர்நாடக மாநிலத்தில் உள்ள ரெய்ச்சூர் என்றாலும் SSR சுத்த தெலுங்குக் காரர். ஆந்திரமே இவரது பூர்வீகம், அங்கு தான் இவர் தனது படிப்பும் இருந்திருக்கிறது (இதை அழுத்திச் சொல்ல காரணமிருக்கிறது. S S R பிறந்தது கர்நாடகாவில் என்பதால் இவருக்கு “கன்னடிகா” பூச்சு பூச நினைக்கிறது சில மானங்கெட்ட கன்னட பக்கிகள்) இவரது தந்தை திரு. விஜயேந்திர பிரசாத். டோலிவுட்டில் நன்கு பிரபலமான கதாசிரியர், இயக்குனர் (சமீபத்திய படம், ராஜண்ணா). ஆரம்பத்தில் படத்தொகுப்பாளர் கோத்தகிரி வெங்கடேஷ்வர ராவிடம் பணிபுரிந்த S S R, பின்னர் நமது ஏ.வி.எம் ரிக்கார்டிங் ஸ்டூடியோயில் வேலை செய்துள்ளார். பிறகு தன் தந்தையிடமே உதவியாளராக பணியாற்றத் தொடங்கியுள்ளார். இந்தக் காலக்கட்டத்தில் S S R சென்னையில் இருந்ததாகத் தெரிகிறது.

“My only aim was to get 30Rs for a film ticket and 2½Rs to and fro from Valasaravakkam to Mount Road and back. My only aim was to watch films in Satyam Theatre. This is the place where I learnt film grammer. This is the place where I developed passion for films. To make it short, Films are my God and Satyam Cinemas is my Temple!”

சென்னை சத்யம் திரையரங்கில் நடந்த நான் ஈ இசை வெளியீட்டு விழாவின் போது தான் இப்படிச் சொன்னார் S S R.

இந்தக் காலக்கட்டங்களில் கதாசிரியராக இருந்த தன் தந்தையின் (மேலே படத்தில் இருப்பவர், இயக்குனர் திரு. விஜயேந்திர பிரசாத்) சார்பில் இவர் பிற இயக்குனர்களுக்கு சொன்ன கதைகள், அதில் இருந்த இவரது கற்பனை (திரைக்கதை), திரையில் வரும்போது முழுமையாக இல்லை என்ற அதிருப்தி, வருத்தம் S S R க்கு இருந்து கொண்டேயிருந்திருக்கிறது. தன்னால் அந்த இயக்குனர்களை விட சிறப்பாக அந்த கதையை திரையில்  காட்ட முடியும் என்று முழுதாக நம்பியிருக்கிறார் S S R. இதனாலேயே சொந்தமாக தன் அப்பாவின் இயக்கத்தில் ஒரு படமெடுக்கலாம் என்று இருவரும் முயற்சி செய்துள்ளனர். அப்படி எடுக்கப்பட்ட படம் - ‘அர்த்தாங்கி’. மிகப் பெரிய தோல்விப் படம். ‘அர்த்தாங்கி’யால் கடன் அதிகமாக, சம்பாதிக்க சென்னையை விட ஹைதிராபாத் தான் சரியான இடம் என்று முடிவு செய்து அங்கு மொத்த குடும்பமும் குடிபெயர்ந்துள்ளனர். இயக்குனர் கங்காராஜூவிடம் உதவியாளராக சிறிது காலம் பணியாற்றிவிட்டு, பின்னர் பழம்பெரும் இயக்குனர் திரு. கே. ராகவேந்திர ராவ் அவர்களிடம் அவரது கடைசி உதவியாளராகச் சேந்துள்ளார் S S R. ராகவேந்திர ராவின் பல சின்னத்திரை தொடர்களில் உதவியாளராக பணியாற்றி சினிமா கற்றிருக்கிறார் S S R. தினம் 17 மணிநேரம், 18 மணிநேரம் வெறிகொண்டு பணியாற்றிய S S R க்கு அங்கு கிடைத்த பெயர் தான், “பணி ராட்சஷடு”. (அந்தப் பெயர் இன்றும் தொடர்கிறது) பெயர் மட்டும் தான் கிடைத்ததே தவிர சரியான அங்கீகாரம் கிடைக்கவில்லை என்பதே உண்மை.

S S R முதன்முதலில் இயக்குனராக அறிமுகமானது சின்னத்திரையில் தான் வெள்ளித்திரையில் அல்ல. “சாந்தி நிவாசம்” என்பது அந்த சீரியலின் பெயர். ராகவேந்திர ராவ் தயாரிப்பில் வெளிவந்த அந்தத் தொடரின் பல எப்பிசோட்களை இயக்கியுள்ளார் S S R. இடைப்பட்ட காலத்தில் தெலுங்கு தேசம் கட்சிக்கு விளம்பரப் படங்களும் எடுத்துக்கொடுத்துள்ளார். சினிமா தவிர்த்து சில காலம் ஆசிரியராகவும் பணியாற்றியுள்ளார்!

அப்போது தான் பிரபல குடும்பத்து வாரிசான, ஜூனியர் N T R ஐ வைத்து தனது கதை, திரைக்கதையில் ராகவேந்திர ராவ் ஒரு படம் தயரிப்பதாக இருந்தது. ஹீரோவாக முதல் படம் Ninnu Chudalani பிளாப் கொடுத்திருந்திருந்தார் ஜூனியர் N T R. இப்படியிருக்க அவரது அடுத்த படத்தை இயக்க முதலில் முடிவு செய்யப்பட்டவர் ராகவேந்திர ராவின் முதல் அஸிஸ்ட்டண்ட் தான். ஆனால் அவரோ பிரபல மெகா சீரியல் ஒன்றை வெற்றிகரமாக இயக்கிக்கொண்டு பிஸியாக இருந்ததால் கேட்காமலேயே அந்த வாய்ப்பு, தனது முதல் படத்தை இயக்கும் வாய்ப்பு, ராஜமௌலிக்கு கிடைத்துள்ளது. அந்தப் படம் ஜூனியர் N T Rன் முதல் மெகா ஹிட் படமான Student No: 1 (2001).

ஆனால் படம் இயக்கும் வாய்ப்பு மட்டும் தான் S S R க்கு கிடைத்தது. பெயர், அங்கீகாரம், பெருமை என அனைத்தும் ‘இயக்க மேற்பார்வை’யாக இருந்த இயக்குனர் கே. ராகவேந்திர ராவிற்கே கிடைத்துள்ளது (மேலே படத்தில் இருப்பவர்). படத்தின் கதை, திரைக்கதை, வசனம், காட்சியமைப்பு என்று சகலத்திலும் S S Rன் பங்கு இருந்த போதிலும், அந்தப் படம் ராகவேந்திர ராவின் படம் என்றே சொல்லப்பட்டது. கொண்டாடப்பட்டது. ஒரு வெற்றிப் படத்தை ஒரு வெற்றி இயக்குனர் கொடுத்துள்ளார் என்ற வகையில் மட்டும் ஆந்திரம் இந்தப் படத்தைப் பார்த்தது (உதாரணம் வேண்டுமென்றால் "மன்மதன்" படமெடுத்த A.J.முருகன் நிலைமை தான். எத்தனை பேருக்கு "மன்மதன்"என்றால் A.J.முருகனின் பெயர் நியாபகத்திற்கு வருகிறது?) Student No: 1 - 2 கோடி போட்டு 8 கோடி லாபம் கொடுத்த இந்தப் படம் 42 திரையரங்குகளில் 100 நாட்களைத் தாண்டி ஓடியும் S. S ராஜமௌலி என்பவர் யாரென்று கூட ஆந்திர மாநிலத்திற்கு அப்பொழுது தெரிந்திருக்க வில்லை. 12 ஆண்டுகளில் தெலுங்கு சினிமா பாதுகாக்க நவரத்தினங்களைக் கொடுத்த இயக்குனர் திரு. S S ராஜமௌலியில் தனது திரை வாழ்க்கை ஆரம்பித்தது இப்படித்தான்!

உண்மையாக உழைத்த தன் சிஷ்யனுக்கு சரியான அங்கீகாரத்தைத் தேடித் தர நினைத்த ராகவேந்திர ராவ், தனது தயாரிப்பில் தன் மகனை ஹீரோவாகப் போட்டு, S S R க்கு ஒரு படம் இயக்க வாய்ப்பு கொடுத்தார். ஆனால் அந்தப் படம் தொடங்கப்படாமலேயே முடங்கியது. இரண்டு வருடம் தான் யார் என்பதை நிரூபிக்க தயாரிப்பாளர்களைத் தேடி அலைந்திருக்கிறார் S S R. இந்தச் சமயத்தில் தான் ஜீனியர் NTR மூலம்  V M C (Vijaya Maruthi Combines) என்னும் தயாரிப்பு நிறுவனத்தின் அறிமுகம் கிடைத்திருக்கிறது. ஏற்கனவே ஜூனியரின் கால்சீட் வைத்திருந்த அந்த தயாரிப்பு நிறுவனம், S S R கதை சொன்ன விதம் பிடித்து போக, படம் இயக்கும் வாய்ப்பைக் தூக்கிக் கொடுத்திருக்கிறது. அந்தப் படம் “Simhadri” (சிம்ஹாத்ரி(2003)). 53 திரையரங்குகளில் தொடர்ச்சியாக 150 நாட்கள் ஓடிய மாபெரும் வெற்றிப்படம். முதல் வார வசூல் மட்டும் 4.5 கோடிகள். ஜூனியர் N T R திரை வரலாற்றிலேயே இன்று வரை அதிக லாபம் கொடுத்த ஒரே படம். ஹீரோயிஸம் என்றால் என்ன என்று பாகம் குறித்து விளக்கமளித்த படம். தனது மொத்த உழைப்பையும் கொட்டி இந்தப் படத்தை உருவாக்கி வெற்றி  கண்டிருந்தார் S S R.

இப்போது ஆந்திரம் மட்டுமல்ல தென்னிந்தியாவே திரும்பிப் பார்த்து கேட்டது, "யார் இந்த புது இயக்குனர்?" என்று.

கனவுகளுக்கு உருவம் தரும் சினிமாவிற்கு சரியான பெயர் “கனவுத் தொழிற்சாலை”. இந்தத் தொழிற்சாலையில் இயக்குனர்கள் தாங்கள் கண்ட கனவுகளுக்கு உருவம் கொடுக்கின்றனர். சினிமாவில் நுழையும் ஒவ்வொரு இயக்குனருக்கும் ஒரு கனவு இருக்கும். சினிமா என்கிற ஊடகத்தின் மூலம் இதுவரை மக்கள் காணாத ஒரு ஒன்றைக் காட்டி விட வேண்டும், சொல்லப்படாத ஒரு கதையை சொல்லிவிட வேண்டும், சாத்தித்து நிலைத்து நிற்க வேண்டும் என்ற கனவு.

நிஜ வாழக்கையிலிருந்து தான் சினிமா எடுக்கப்படுகிறது என்பது மறுக்க முடியாத உண்மை. ஒவ்வொரு கதைக்குப் பின்னாலும் ஒரு இன்ஸ்பிரேஷன் இருக்கும் (இப்பொழுது அதிகமாக பிற நாட்டுப் படங்களின் இன்ஸ்பிரேஷன் தான் இருக்கிறது, அது வேற டாப்பிக்) ஆனால் சினிமாவில் படமாகக் காட்டப்படும் கதைக்கும் நிஜ வாழ்வில் நடந்த கதைக்கும் நிறைய வித்யாசங்கள் இருக்கும். நிஜ வாழ்க்கையில் நம்மைப் பொய்க்கும் அனைத்தும் சினிமாவில் சாத்தியம். சினிமாவில் சாத்தியமில்லாதது எதுவும் இல்லை.

“எனக்கு பொண்ணுங்க கிட்ட பேசுரதுனாலே கொஞ்சம் பயம். வெட்கப்படுவேன். சரியாச் சொல்லனும்னா என் முதல் படம் வெண்ணிலா கபடி குழு ஹீரோ மாதிரி தான் நானும். ஆனா நான் எப்படியெல்லாம் இருக்கனும்னு மனசுக்குள்ள ஒரு ஆசை வச்சிருந்தேனோ அப்படியெல்லாம் என் இரண்டாவது படமான நான் மகான் அல்ல ஹீரோ இருப்பார்”.

விஜய் டிவியில் ஒளிபரப்பான ஒரு நேர்க்காணலில் இயக்குனர் சுசீந்திரன் சொன்னது தான் மேலே நீங்கள் படித்தது. தனக்குப் பிடித்த பெண்ணிற்கு தன்னையும் பிடிக்கும் என்று தெரிந்தும் எதுவும் பேசாமல் வெறுமனே பின்னால் மட்டும் செல்லும் கேரக்டர், வெ.க.குழு மாரிமுத்து. சுசீந்திரன் சொல்லும் அவரது ஒரிஜினல் கேரக்டர். பார்த்த மாத்திரத்தில் ஒரு பெண்ணைப் பிடித்து நேராக அவளிடம் போய் “நீங்க யாரையாவது லவ் பண்றீங்களா?” என்று கேட்டு தனக்குப் பிடித்த பெண்ணிற்கு தன்னையும் பிடிக்க வைக்கும் கேரக்டர் நான் மகான் அல்ல, ஜீவா. சுசீந்திரன் இருக்க விரும்பும் அவரது ‘ஆல்டர்’ கேரக்டர். சினிமாவின் சக்தியை விளக்க இதை விட சிறந்த உதாரணம் இருக்க முடியாது என்று நினைக்கிறேன். யதார்த்தம், மிகை யதார்த்தம் இரண்டும் இங்கு சாத்தியம். ஒரு இயக்குனர் தன்னை உலகம் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று நினைக்கிறாரோ அந்த உலகத்தை உருவாக்கி தனக்குமட்டுமல்லாமல், பிறர்க்கும் காணப் படைக்கிறார். அதானால் தான் அவரது பெயர் க்ரியேட்டர்!

அதே சமயத்தில் இதையும் ஒத்துக்கொள்ள வேண்டும். பத்து பேரை ஒரே ஆள் புரட்டி புரட்டி பறக்க விட்டு அடிப்பது, போட்டோவில் மட்டுமே நாம் பிறந்ததிலிருந்து பார்க்கும் அம்மன், தானே சிங்கத்தின் மீதேறி வந்து தீய சக்திகளை துவம்சம் செய்து “சாந்தி, சாந்தி” என பேக்கிரவுண்ட் சவுண்ட் ஒலிக்க அமைதியாவது, ரீபோக் ஷூ போட்ட பால்காரன் ஒரே பாட்டில் பணக்காரன் ஆவது, தழுக் மொழுக் ஆசாமி ரெண்டு கத்தி குத்து, ஜஸ்ட் லைக் தட் 10 – 15 கொலை செய்து பெரிய டான் ஆவது, இவ்வளவு ஏன் உண்மையாக உருகி உருகி காதலிப்பது கூட நிஜத்தில் சாத்தியமே இல்லை. ஆனால் சினிமாவில் இந்த "பேண்டஸிகள்" அனைத்தும் சாத்தியம்!

போகட்டும், இவையெல்லாம் சாதாரணமாக காலம்காலமாக நாம் பார்த்து, கேட்டு வரும் ordinary கதைகள். ஆனால் திடீரென்று ஏதாவது ஒரு extra-ordinaryயான கதை நமது ஒட்டுமொத்த கவனத்தை ஈர்க்கும். கூட்டம் கூட்டமாக மக்களை தியேட்டருக்கு இழுக்கும். அப்படிப் பட்ட படங்களை Trend Setter படங்கள் என்று அழைப்பார்கள் (என்னைப் பொறுத்த வரை ‘Trend Setter’ என்பது கூட சாதாரண வார்த்தை தான்). உதாரணமாக ஷங்கரின் “முதல்வன்”. ஆயிரம் அரசியல் படங்களைப் பார்த்திருக்கிறோம். கெட்ட அரசியவாதியை எதிர்க்கும் சாமாணியன்களின் கதைகள் அயிரம் உண்டு தமிழ் சினிமாவில். கெட்ட அரசியல்வாதியிடம் சவால்விட்டு, ஒரே நாளில் நல்ல அரசியல்வாதியாக உருமாறிய ஹீரோக்கள் / சமீபத்திய சகுனிகள் வரை இங்கு ஏராளம். ஆனால் “ஒரு நாள் முதல்வர்”?

“ஒரு நாள் நீ என் நாற்காலில உக்காந்து பார்... என் நாற்காலி ஒரு முள் படுக்க, என் பதவி ஒரு முள் கிரீடம்னு உனக்கு புரியும்”

தன்னைப் பேட்டி எடுத்துகொண்டிருக்கும் டி.வி காரனிடம் ஒரு மாநிலத்தின் (தமிழக) முதல்வர் வீம்புக்கு இப்படி சவால் விடுகிறார். அதை ஏற்றுக்கொள்கிறான் அந்த சாதாரண, தினம் தினம் நாம் பார்க்கும் நம்மில் ஒருவனான அந்த ஹீரோ காதாபாத்திரம். 100% சாத்தியமுள்ள, 100% சாத்தியமில்லாத கதை. புரியவில்லையா? லாஜிக்படி பார்த்தால் 100% சாத்தியம். ஒரு நாளைக்கு ஒருவரை முதல்வராக அமர்த்த சட்டத்தில் இடம் இருக்கிறது. ஆனால் தற்கால சூழலின்படி பார்த்தால் 100% இப்படி நடக்க சாத்தியமேயில்லை. இங்கு தான் ஷங்கர் ஒரு இயக்குனராக தான் சாதாரணமாக கண்ட ஒரு கனவை இந்த உலகத்திற்கு அசாதாரமாக காணப் படைக்கிறார். எவ்வளவு யோசித்துப் பார்த்தாலும் தமிழில் முதல்வனுக்கு ஈடானா ஒரு சாத்தியமுள்ள சாத்தியமேயில்லாத கதையுள்ள படங்கள் என் நினைவிற்கு வரவில்லை. தான் இயக்கும் அனைத்து படங்களையுமே “கனவுப் படம்” என்று தான் ஒரு இயக்குனர் சொல்வார் (ஏன், நம் சுசீந்திரனே “ராஜபாட்டை”யை அப்படித்தான் சொன்னார். இப்போது ராஜபாட்டை எடுத்ததற்கு தமிழ் மக்கள் என்னை மன்னிக்க வேண்டும் என்று பேட்டி தருகிறார்) ஆனால் உண்மையில் இயக்குனர் ஷங்கரின் கனவுப்படம் “எந்திரன்” என்பது நமக்கெல்லாம் தெரியும். ஆனால் முதல்வன் உண்டாக்கிய மாற்றத்தை எந்திரன் உண்டாக்கியதா என்பது தான் கேள்வி. ஷங்கரே இனி முதல்வன் மாதிரியான படம் எடுப்பாரா என்பது சந்தேகமே. முதல்வன் - That was REALLY a good interview!

ஷங்கரின் முதல்வனுகடுத்து தான் கண்ட கனவை, 100% சாத்தியமுள்ள, சாத்தியமேயில்லாத ஒரு கதையை பிரம்மாண்டமாக கொடுத்து அதில் மாபெரும் வெற்றியையும் கண்டிருப்பவர் இயக்குனர் திரு. S S ராஜமௌலி அவர்கள் மட்டும்தான் என்பது என் கருத்து. தனது முதல் படமான Student No: 1ல் ஆரம்பித்து தனது ஒன்பதாவது படமான Eega / நான் ஈ வரை அவர் எடுத்துக்கொண்ட களன்கள், கதைகள், காதாபத்திரங்கள் என அனைத்தும் வேறு வேறு. ஒன்றே ஒன்று மட்டும் தான் தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருக்கிறது. அது வெற்றி மட்டும் தான். வெற்றி, வெற்றி, வெற்றி சலித்துப்போகுமளவிற்கு வெற்றி. அது தான் S S ராஜமௌலி என்னும் ராட்சஷனின் அடையாளம்! இவரது உச்சகட்ட கனவின் வெளிப்பாடு தான் Eega / நான் ஈ. “அவதார்” படத்தை எடுக்க சரியான டெக்னாலஜி வேண்டும் என்று 12 வருடங்களுக்கு மேல் காத்திருந்ததாகச் சொன்னார் இயக்குனர் ஜேம்ஸ் கேமரூன். இல்லாத ஒரு உலகத்தை உருவாக்க, கற்பனையான ஒரு கதையை திரைப்படுத்த, தன் கனவை நிறைவேற்ற இவருக்கு 12 ஆண்டுகளுக்கு மேல் வேண்டியிருந்தது. ஆனால் தினம் தினம் நடக்கும் ஒரு சாதாரண விஷயத்தை திரையில் காட்ட 10 வருடங்களுக்கு மேல் காத்திருந்திருக்கிறார் நம் நாட்டு இயக்குனர்.

 

சாதாரண ஒரு ‘ஈ’யால் நம்மை என்ன செய்து விட முடியும்? முக்கியமாக ஏதாவது செய்துகொண்டிருக்கும் பொழுது காதருகில் வந்து “கொயிங்ங்ங்ங்” என்று ரீங்காரமிட முடியும். அவ்வளவுதான். அனால் அந்த கொயிங்ங்ங்ங் சத்தமே டார்ச்சராக மாறினால்? கொசுவைப் போல் அவ்வளவு எளிதாக அடித்துக் கொல்ல முடியாத ஈ ஒரு முழு ஆளைக் கொல்ல நினைத்தால்? இது தான் இயக்குனர் திரு S S ராஜமௌலி கண்ட கனவு. அளவில் மிக்ச் சிறியதான ஒரு ஈ தன்னால் முடிந்த அளவிலான முயற்சிகளை மட்டும் வைத்து ஒரு “மனிதனைக்” கொல்ல முடியுமா? ஈகா படத்தைப் பார்த்தால், லாஜிக்படியே முடியும் என்று தான் சொல்கிறார் இந்த இயக்குனர்! நாமும் படம் பார்த்து முடித்தவுடன் அதை நம்புகிறோம்! இது தான் இன்று உலகமே கொண்டாடிக்கொண்டிருக்கும் இந்தப் படத்தின் வெற்றி ரகசியம். ஆனால் நடைமுறையில் இப்படியொரு சம்பவம் நடக்க சாத்தியமேயில்லை. எனவே முதல்வனுக்குப் பிறகு நான் பார்த்த வரை சாத்தியமுள்ள, சாத்தியமில்லாத ஒரு கதை “ஈகா”வோ என்று எனக்கு நினைக்கத் தோன்றுகிறது!

SSR பற்றி ஈகாவிற்கு முன்னரே தமிழ்நாடு அறிந்திருக்கும். அவரது முந்தைய படங்களான மகதீரா (தமிழ் டப்பிங் - மாவீரன்), விக்ரமார்குடு (தமிழ் ரீமேக் - சிறுத்தை) மூலம். ஆனால் SSRக்கும் தமிழகத்திற்கும் அவரது ஆரம்பகாலத்திலிருந்தே தொடர்பு இருந்திருக்கிறது. முதலில் நான் ரசித்த வரையில்  ஈகாவைப் பற்றி மட்டும் தான் எழுதாலாமென்றிருந்தேன். ஆனால் பலர் “விமர்சனம்” எழுதிவிட்டனர். போதாததற்கு தினகரன் ‘வெள்ளிமலர்’ இதழில் ஈகா வெளியாவதற்கு ஒரு மாதம் முன்னரே SSR பற்றிய கட்டுரை ஒன்றை படித்தேன். SSRஐப் பற்றி ஓரளவிற்கு விரிவாகவே அலசியிருந்தார்கள். இன்னும் தெரிந்து கொள்ளலாம் என்று அவரது பேட்டிகள், அவரைப் பற்றிய கட்டுரைகள், காணொளிகள், தெலுங்கு நண்பர்களுடன் உரையாடல்கள் என்று போன போது பல தகவல்கள் கிடைத்தது. ஈகாவை சமீபத்தில் தியேட்டரில் பார்த்து அசந்து போய் இவரது முந்தய 8 படங்களையும் பேக்–டு-பேக் மறுபடியும் ஒரு முறை ஒரே மூச்சில் பார்த்தேன். அத்துடன் நிறுத்திவிடலாமா? நான் படித்த, கேட்ட, பார்த்த தகவல்கள் அனைத்தையும் தொகுத்து இதோ ஆரம்பித்து விட்டேன். தென்னிந்தியாவின் நம்பர் ஒன் இயக்குனரான திரு S S ராஜமௌலியைப் பற்றிய எனது குறுந்தொடர். இந்த INTRO பதிவு தவிர்த்து முதல் 8 படங்களை அலசி நான்கு பதிவுகள் + ஒரு ஈகா ஸ்பெஷல் பதிவு என மொத்தம் ஐந்து பதிவுகள். இது தான் Plan! “என் தமிழ் சினிமா இன்று” தொடர் போல் இல்லாமல் ஒரே மூச்சில் நான்கு பதிவுகளையும் அடுத்தடுத்து கொடுத்துவிட திட்டம். என்னைப் போல் உங்களைப் போல் கனவு காணும் ஒரு சாதாரண மனிதனின், அசாதாரண செயல்களுக்கு ஒரு ரசிகனாக என்னால் ஆன ஒரு சிறு காணிக்கை இந்தத் தொடர். To you S S Rajamouli Sir…

  

தொடரும்...

ஊர் உலகமே The Dark Knight Rises பித்து பிடித்து அலைந்து கொண்டிருக்கிறது. அதற்கு நான் மட்டும் என்ன விதிவிலக்கா? அதானால் இதோ என்னால் முடிந்தது, The Dark Knight Rises பற்றிய எனது பதிவு. இன்னமும் படம் பார்க்கவில்லை. நாளை காலை தான் செல்கிறேன். படம் பார்த்து விட்டு எழுதலாமே என்று கேட்கிறவர்களுக்கு – ஒரே ஒரு முறை பார்த்த மாத்திரத்தில் எனக்கு நோலன் படங்கள் புரியாது. The Dark Knight இதுவரை ஆறு முறை பாத்திருக்கிறேன். முதல் தரம் பார்க்கும் பொழுது இந்தப் படத்தில் அப்படி என்ன இருக்கிறது என்று தோன்றியது. பின் ஒவ்வொரு முறை பார்க்கும் போதும் ஏதாவது ஒன்று புதிதாக இருந்தது. முதல் மூன்று முறை புரிவதற்காகவும், பின்னர் மூன்று முறை பிடித்ததற்காகவும் பார்த்திருக்கிறேன். The Dark Knight பரவாயில்லை. Inception நான்கு முறை பார்த்தாகிவிட்டது. இன்னமும் புரிந்து கொள்ளும் முயற்சியில் தான் இருக்கிறேன். So, The Dark Knight Rises நாளை முதல் முறை பார்க்கப் போகிறேன். இன்னமும் எத்தனை முறை பார்ப்பேன் என்று சொல்ல முடியாது (ஓரளவிற்கு ஹைப் ஏற்றிவிட்டேன் என்று தான் நினைக்கிறேன்)

பொதுவாக பெங்களூரை பொறுத்த வரை BookMyShow தளத்தில் புக்கிங் புதன் அன்று தான் ஓப்பன் ஆகும். அதுவும் ஒன்றிரண்டு தியேட்டர்களுக்கு மட்டும் தான். வியாழன் மதியத்திற்கு மேல் தான் ரிலீஸாகும் அனைத்து தியேட்டர் விபரங்களும் கிடைக்கும். ஆனால் The Dark Knight Rises புக்கிங் என்று ஓப்பன் ஆகியது என்றே தெரியவில்லை. Pre – Bookingகிலேயே பல தியேட்டர்கள் House-Full. அட என்னடா இது நாம் மட்டும் தான் வெள்ளிக்கிழமை ஆப்பீஸ் கட் அடித்து விட்டு படத்திற்கு போவோம் என்றால் ஊரே இப்படி தான் இருக்கிறது என்று வெறுப்பாகிவிட்டது. பின்ன என்னங்க, புதன் காலை BookMyShow வை திறந்து பார்தால், நல்ல தியேட்டர்கள் எதிலுமே வெள்ளிக்கிழமைக்கு ஒரு டிக்கட் கூட இல்லை. மதியம் 1:00 மணி, 3:30 மணிக்கு மட்டும் ஒன்றிரண்டு தியேட்டர்களில் முன்வரிசைகளில் சீட் இருக்கிறது. மிச்சமிருந்தது எல்லாமே டொக்கு தியேட்டர்களில் தான். அந்தத் தியேட்டர்களில் தமிழ் படம் பார்தாலே எனக்கு குத்து மதிப்பாகத்தான் புரியும். இதில் நோலன் படமா? No Chance! எப்படியோ சனிக்கிழமை காலை 11.00 மணிக்கு “ஊர்வசி”யில் புக் செய்திருக்கிறேன். மூளை சீட் தான் கிடைத்தது என்றாலும், “ஊர்வசி” என்பதால் நம்பிக்கையுடன் செல்கிறேன்.

  

படம் பார்த்த உடன் எனக்கு எல்லாம் புரிஞ்சிருச்சு, நான் உங்களுக்கு விளக்கமா சொல்றேன் கேளுங்க என்கிற ரீதியிலும், எனக்கு சுத்தமா பிடிக்கல எங்கிற ரீதியிலும் பல விமர்சனங்கள் வரும். ஆனால் இப்பொதே எனது விமர்சனத்தை சொல்லி விடுகிறேன் – “புரியவில்லை”. ஒரு வேளை நாளை படம் பார்து விட்டு நன்றாக புரிந்தாலும் அதை நான் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டேன். ஏனென்றால் நோலன் என்னை ஏமாற்ற மாட்டார் என்ற நம்பிக்கை. சும்மா ஒரு தடம் பார்த்தவுடன் படம் புரிந்துவிட்டால் அப்புறம் மற்றவர்களுக்கும் நோலனுக்கும் என்ன வித்தியாசம்? கொஞ்சம் ஓவராக இருந்தாலும் இது தான் உண்மை!

ஆனால் இப்பொழுதே விமர்சங்கள் வர ஆரம்பித்து விட்டது. சிங்கபூரில் நேற்றே ரிலீஸ், இரவே Preview Show அது இதுனு ஆளாளுக்கு ஒன்னொன்னு சொல்ல ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. ஆனால் அந்த விமர்சனங்கள் அனைத்திலுமே பொதுவான ஒரு வரி இருந்து கொண்டேயிருக்கிறது. Dark Knight போல் Dark Knight Rises இல்லை. We miss “THE JOKER” என்பது தான் அது. JOKER ஆக HEATH LEDGER கொடுத்த நடிப்பைப் பார்த்துவிட்டு, எதைப் பார்த்தாலும் அது சாதாரணமாகத் தான் தெரியும். அந்த மனிதர் போல் யாராலும் நடிக்க முடியாது. எனவே Bane ஆக நடித்திருக்கும் Tom Hardy அடித்து துவைத்து பின்னி பெடலெடுத்திருப்பார் என்று நம்பிக் கொண்டு போனால் ஏமாற்றம் நிச்சயம். அதே போல் The Dark Knight ரிலீஸ் ஆகி மூன்று வருடம் ஆகிவிட்டது. இன்றும் அந்தப் படம் பற்றிய பேச்சு இருந்து கொண்டு தான் இருக்கிறது. The Dark Knight Rises படம் இவ்வளவு எதிர்பார்க்கப் படுவதற்கு காரணமும் அந்த வெற்றிதான். ஆனால் நோலனின் statement உம் இந்த இடத்தில் கவனிக்கப்பட வேண்டிய ஒன்றாக இருக்கிறது. அது - இதுவரை வந்த எந்தவொரு மூன்றாம் பாகத்தையும் விட இந்த மூன்றாம் பாகம் அருமையானதாக, மறக்க முடியாத வகையில் இருக்கும். எனவே The Dark Knight படத்தை மறந்து, JOKERஐ மறந்து ஏதோ நம் நோலனின் மற்றுமொரு புதிய, fresh படம் என்கிற ரீதியில் இந்தப் படத்தைப் பார்க்கச் செல்வோம் (இது எனக்கு நானே சொல்லிக் கொள்வது)

அப்பாடா சம்பிரதாயத்துக்கு பட போஸ்டர் ஒன்னு, நோலன் போட்டோ ஒன்னு, ஜோக்கர் போட்டோ ஒன்னு… போட்டாச்சு! இனி நிம்மதியா தூங்கப் போவேன். நாளைக்கு காலைல சீக்கிரம் எழுதிருச்சு படத்துக்கு போகனும்!

ஒரு கமர்ஷியல் படம் என்றால் அதில் ஹீரோவிற்கு ஒரு “கெத்” இருக்க வேண்டும், ஓப்பனிங் சாங் இருக்க வேண்டும், 100 பேர் வந்தாலும் பந்தாடுகிற தைரியம், IITயில் படித்த பெத்தமூளைக்காரன் வந்தாலும் சமாளிக்கிற திறமை இருக்க வேண்டும். செமையான ஒரு பேக்கிரவுண்ட், சரிக்கு சமமான வில்லன், துரத்தி துரத்தி காதலிக்கும் ஹீரோயின்(கள்) வேண்டும், கவர்ச்சி, குத்து பாட்டு, வெட்டு குத்து என்று சகலமும் வேண்டும், பனை மரங்கள், குடிசை வீடுகள், சுமோ கார்கள் என சகலமும் அடியில் பாம் வைக்கப்பட்டு தூக்கி எறியப்பட வேண்டும். முக்கியமாக “லாஜிக்” என்றால் கிலோ என்ன விலை என்று கேட்க வேண்டும். மொத்தத்தில் படம் ஆரம்பிப்பதும் தெரியக்கூடாது, முடிவதும் தெரியக்கூடாது. அசுர வேகத்தில் இருக்க வேண்டும். இப்படி அனைத்து பேக்டர்களையும் ஒரு கலவையாக ஒரு இயக்குனரால் கொடுக்க முடிந்தால் அவர் தான் தமிழகத்தின் அசைக்க முடியாத மினிமம் கேரண்டி, கமர்ஷியல் கிங். நான் மேல் சொன்ன விஷயங்களிலேயே தெரிந்திருக்கும் நான் யாரைப் பற்றிப் பேசுகிறேன் என்று. இயக்குனர் ஹரி!

தூத்துக்குடிக்காரரான இவர் தமிழ் சினிமாவிற்கு வருவதற்கு முன்பும் இங்கு “அரிவாள் கலாச்சாரம்” இருந்தது. ஆனால் இவரது படங்களுக்குப் பிறகு தான் “அரிவாள் தூக்காதவன் ஆக்ஷன் ஹீரோவே இல்லை” என்ற நிலை ஏற்பட்டது. இவர் என்று படத்தை தொடங்குகிறார், என்று முடிக்கிறார் என்றே தெரியாது. பெரிய நடிகர்கள் தங்களது அடுத்த பெரிய படத்திற்கு கொஞ்சம் தாடி வளர்க்க வேண்டும் என்று வைத்துக்கொள்வோம். அதற்கு ஒரு மாதமாகும் என்றால் அவர்களுக்கு இருக்கும் ஒரே சாய்ஸ், ஹரி! ஒரே மாதத்தில் ஒரு மாஸ் என்டர்டெய்னர் படம் ரெடி. ஆறு மாதம் ஷூட்டிங் பிளான் செய்து, ஐந்தாவது மாத இறுதியில் தயாரிப்பாளார் கையில் ஃபர்ஸ்ட் காப்பி கொடுப்பவர் ஹரி என்று கேள்வி!

சிகரம் பாலச்சந்தரிடம் கல்கி படத்தில் உதவி இயக்குனராய் இருந்து விட்டு சரணிடம் சினிமா கற்றுக்கொண்ட இயக்குனர் ஹரியின் முதல் படம் “தமிழ் (2002)”. பிரசாந்த் – சிம்ரன் ஜோடி.. கிட்டத்தட்ட காணாமல் போயிருந்த பிரசாந்திற்கு நல்லதொரு வாய்ப்பை வழங்கிய இந்தப் படம் ஹரிக்கு ஒரு நல்ல விசிட்டிங் கார்டாக அமைந்தது. நல்ல வில்லனுக்கும், கெட்ட வில்லனுக்கும் நடக்கும் சண்டையில் மாடிக்கொள்ளும் நல்ல நல்லவனின் கதை. சதா திருக்குறள் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் நல்ல வில்லன் நாசர் (நாசரின் “அவதாரம்” படத்தில் உதவி இயக்குனராக பணியாற்றியுள்ளார் ஹரி), கெட்ட வில்லன் ஆசிஸ் வித்யார்த்தி.

அடுத்த படம் விக்ரமை வைத்து தனது குரு பாலச்சந்தருக்காக எடுத்த “சாமி (2003)”. 5 கோடி போட்டு, 20 கோடி தந்த மாபெரும் வெற்றிப்படம். போலீஸ் வேடமேற்று இதுவரை எத்தனையோ ஹீரோக்கள் நடித்துள்ளார்கள். ஆனால் விக்ரமை ஹரி இந்தப் படத்தில் காட்டியது போல் எந்தவொரு ஹீரோவையும் யாரும் காட்டியதில்லை. போலீஸ் டெபுடி கமிஷனரையே பொறுக்கியாக அரிவாள் தூக்க வைத்த திருநெல்வேலி படமிது. பல படங்களில் நடித்திருந்தாலும் பெரிய அளவில் பேர் வாங்காமலிருந்த திரிஷாவிற்கு “மாமி” புகழ் கிடைத்ததும் இந்தப் படத்தில் தான்.

விரல் வித்தைக்காரன் என்று பெயரெடுத்து சுற்றிக்கொண்டிருந்த சிம்புவிற்கு நடிப்பில் சொல்லிக் கொள்ளும்படியான ஒரு படமென்றால் அது கோவில் (2003) தான். சகலத்தையும் மூடிக்கொண்டு, அடக்க ஒடுக்கமாக நடித்திருப்பார் சிம்பு. அதே போல் செல்வராகவன் படங்களில் அழுமூஞ்சியாகவே நடித்துக்கொண்டிருந்த சோனியா அகர்வாலை நிஜமாகவே ஏஞ்சலாக காட்டியதும் இந்தப் படம் தான். நாசர், ராஜ்கிரண் என்று அபாரமான நடிகர்கள் இருந்தும் இந்த நாகர்கோவில் பேமிலி,காதல் கதை பாக்ஸ் ஆபீஸில் எடுபடவில்லை.

கோவில் சரியாகப் போகாததால் பேமிலி கலந்த ஆக்ஷன் படம் வேண்டும் என்று அவசர அவசரமாக ஹரி எடுத்த படம் அருள் (2004). இம்முறை கதைக்களன் கோயம்பத்தூர், விக்ரம் – ஜோதிகா நடித்திருந்த இந்தப் படத்தை எப்போது பார்த்தாலும், ஏதோ ஒன்னு குறையுதே என்பது போலவே இருக்கும். மோசமான இரண்டாம் பாதி, அருமையான முதல் பாதியை மறக்கடித்து சோதிக்கும். இந்தப் படம் ஒரு ஆவரேஜ் ஹிட். அதுவும் ஹரி-விக்ரம்-ஜோதிகாவிற்கு இருந்த ஓபனிங்கிற்காகத்தான்.

மீண்டும் கவிதாலையாவிற்காக எடுத்த படம் “ஐயா (2005)”. நட்புக்காக (1998) படத்திற்கு பிறகு சரத்குமாரின் கேரியரில் சொல்லிக்கொள்ளும்படியான முக்கிய படமென்றால் அது ஐயா தான். சந்திரமுகி வாய்ப்பை நயன்தாராவிற்கு வாங்கித் தந்த அவரது முதல் படம். சரத்-நயனிற்கு இருக்கும் வயது வித்தியாசம்கூட அருமையாக கையாளப்பட்டிருக்கும் இந்தத் திரைக்கதையில். துடிப்பான இளைஞனாக ஒரு சரத், நெக்ஸ்ட் காந்தி இல்லை காமராஜர் போன்ற மற்றொரு சரத். இரண்டு வேடங்களையும் தேவைக்கேற்ற அளவில் அற்புதமாக செய்திருப்பார் சரத். மிகப்பெரிய வெற்றிப்படம்.

அடுத்த படம் ஹரியின் ஆறாவது படமான ஆறு (2005). புதிய பாதையில் பார்த்திபனில் ஆரம்பித்து அமர்களம் / தீனாவில் அஜித், நெஞ்சினிலே படத்தில் விஜய், அப்புவின் பிரசாந்த் என்று பாபாவில் தலைவர் வரை ஏற்று நடித்து தமிழக மக்களுக்கு சலித்துப் போயிருந்த கெட்ட வில்லனிடம் வேலை செய்யும் நல்ல ரவுடி ஹீரோ கதையான இது சுத்தமாக பாக்ஸ் ஆபீஸில் எடுபடவில்லை (இன்றும் இதே மாதிரியான படங்கள் வருவது தான் எரிச்சல். நகரம் சுந்தர்.C, தீனா விக்ரம், இன்னும் பல படங்கள். ஆனால் இப்படி வரும் படங்கள் அனைத்தும் ஊற்றிக்கொள்வது ஆறுதல்). இத்தனைக்கும் சூர்யாவிற்கு இது கஜினிக்கு அடுத்த படம். தஞ்சாவூர் சாந்தி தியேட்டரில் முதல் நாள் ஷோவிற்கு கூடியிருந்த கூட்டம் இன்று என் கண் முன்னால் தெரிகிறது. ஆனாலும் படம் அட்டர் பிளாப்!

சென்னை பேஸ்டு கதை வேலைக்காகாததால், மீண்டும் ஊர்ப்பக்கம் வந்தார் ஹரி. இந்த முறை தன் சொந்த ஊரான தூத்துக்குடியை களனாக தேர்ந்தெடுத்தார். நெல்லையை மட்டுமே வைத்து பல அரிவாள் படங்கள் வந்து கொண்டிருந்த காலகடட்த்தில் இந்தத் தூத்துக்குடி அரிவாளுக்கு நல்ல வரவேற்பு. படம் தாமிரபரணி (2007). அப்படி இப்படி என்று கதை அலையடித்தாலும் சரியான விகிதத்தில் குடும்பம் + ஆக்ஷனைக் கலந்திருந்ததால் இந்த படம் வெற்றி பெற்றது.

ஆறு மண்ணைக் கவ்வினாலும் மீண்டும் ஹரி – சூர்யா(கள்) இணைந்தார்கள். படம் வேல் (2007). சின்ன வயதில் பிரிந்து போன அண்ணன் தம்பி கதை. திண்டுக்கல் பெரிய குடும்பத்து பையன் வேலு, பட்டணத்து டிடெக்டிவ் வாசு. புத்திசாலி வில்லனான கலாபவன் மணி. ஆள்மாறாட்டம், அம்மா சென்டிமென்ட், பாட்டி சென்டிமென்ட், காதல் என்று கலந்து கட்டிய இந்தப் படம் 150 நாட்கள் ஓடி மாபெரும் வெற்றி பெற்றது.

அருமையாக ஒரு படத்தைக் கொடுத்துவிட்டு, மொக்கையாக அடுத்த படத்தைக் கொடுக்க வேண்டும் என்பது ஹரி பாலிசி. கோவிலிற்குப் பிறகு அருள், பிறகு ஐயாவிற்கு அடுத்து ஆறு, பின் வேலுவிற்கு அடுத்து சேவல் (2008). யப்பா ஒலக ஒர்ஸ்ட் படம் என்றால் அது சேவல் தான். பெரிய சேவல் மேல் பரத் உட்கார்ந்திருப்பதைப் போன்ற படத்தின் ஸ்டில்களைப் பார்த்த உடனேயே எனக்குத் தோன்றியது படம் நிச்சயம் ஓடாது என்று. சொல்லிவைத்தாற் போல் படம் படு மோசம். ஹரியின் கேரியரிலேயே ஒரு மட்டமான படம் என்றால் அது சேவல் தான். ஹீரோயினை மொட்டை அடித்து மூலையில் உட்காரவைத்து நம்மையும் ஒரு வழி பண்ணியிருப்பார் ஹரி. இத்தனைக்கு இந்தப் படத்தில் சிம்ரன் ரீ-என்ட்ரி வேறு. பரத்துடன் டூயட்டெல்லாம் உண்டு.

சேவல் செய்த வினையால் இரண்டு வருடங்கள் காணாமாலேயே போனார் ஹரி. மீண்டும் அவரது கர்ஜனை பெரிதாகக் கேட்டது சிங்கம் (2010) படத்தின் மூலம். மூன்றாவது முறையாக சூர்யாவுடன். “காக்க காக்க” என்ற அல்டிமேட் காப் ஸ்டோரியில் ஏ.சி.யாக நடித்திருந்த சூர்யாவை அந்த சாயலே தெரியாமல் ஊர்ப்பக்கம் நாம் பார்க்கும் இளம் எஸ்.ஐ ஆக காட்டியிருப்பார் ஹரி. அரிவாளை எடுக்காமல் ஹீரோ அரிவாள் மீசை வைத்திருந்த இந்தப் படம் ஏ, பி, சி என்று 85 கோடியை ஓடி ஓடி வேட்டையாடிக் கொடுத்தது. கன்னடத்தில் KempeGowda, பெங்காலியில் Shotru, ஹிந்தியில் Singham என்று ரீமேக்கான மூன்று மொழிகளிலும் மாபெரும் வெற்றி என்று 2010 ஆம் ஆண்டின் மிகப்பெரிய ப்ளாக் பஸ்டர் சிங்கம்!

சிங்கம் கொடுத்த வெற்றியால் மறுபடியும் ‘பழைய குருடி கதவைத் திரடி’ என்று அடுத்ததாக ஒரு மொக்கையை உடனுக்குடன் அறிவித்து ஆறே மாதங்களில் எடுத்துக் கொடுத்தார் ஹரி. படம் வேங்கை (2011). இதுவரை பார்த்த அத்தனைப் ஹரி படங்களிலிருந்து உருவி எடுக்கப்பட்ட படமாகவே இந்தப் படம் இருந்தது. இதில் ஹரி – தனுஷ் இடையே சண்டை வேறு. இந்த மாதிரி ஒரு ஹீரோவுடன் யாராலும் வேலை பார்க்க முடியாது, இந்த மாதிரி ஒரு டைரக்டருடன் வேலை பார்க்க முடியாது என்று பறந்தது வசனங்கள். வேங்கை பூனையாகிப் போக இப்போது மீண்டும் சிங்கத்தையே கையில் எடுத்துள்ளார் ஹரி. சிங்கம் 2 வேலைகள் நடந்து வருகிறது.

கீழ்கண்ட விதிகள் ஹரியின் டிரேட் மார்க். ஆனால் இதையே திரும்பத் திரும்ப பார்த்துக்கொண்டிருந்தால், நிச்சயம் அலுத்து விடும்.

இவையில்லாமல் ஒரு பெர்சனல் ரெக்வெஸ்ட் – படம் அறிவித்தவுடன், கருப்பு/வெள்ளை போக்ரவுண்டில் ஸ்டில்ஸ் ((படத்தில் வராத) எடுத்து ரிலீஸ் செய்வதை ஹரி தவிர்க்க வேண்டும். ஹீரோ அரிவாளை ஓங்கிக்கொண்டு நிற்கும் ஸ்டில், ஹீரோயின் குத்துவிளக்கை ஏந்திக்கொண்டு நிற்கும் ஸ்டில்… போரடுக்குது ஹரி! அதுபோலவே படத்தின் போஸ்டர் டிஸைன் - 1980களில் போடப்பட்ட டிசைங்களேயே தான் இன்னும் பயன்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறார். கொஞ்சம் டிரெண்டியா, போட்டோஷாப் அதுஇதுனு எதையாவது பயன்படுத்துங்க பாஸ்!

இவை மட்டுமல்லாமல் இன்னும் பல க்ளிஷே முத்திரைகள் ஹரி மேல் உண்டு. “அரிவாள் இல்லாத வீடு எங்க இருக்கு”, கத்தி வைச்சிருக்காத சாமி எங்க இருக்கு” என்று ஹரி இனிமேலும் சொல்லிக்கொண்டு திரிந்தால் வேலைக்கு ஆகாது. டெம்ப்ளேட் காட்சிகளைத் தவிர்த்து புதிதான தீம்களில் ஹரி படங்கள் இயக்க வேண்டும். மீண்டும் மீண்டும் ஒரே மாதிரியான ஃப்ளேவரில் படம் எடுத்துக்கொண்டிருந்தால் சீக்கிரமே போர் அடித்துவிடும். அவசராவசரமாக படம் எடுத்துத் தள்ளாமல், நிதானமாக அமர்ந்து, வசனங்களை மட்டுமே நம்பாமல் திரைக்கதையை மெருகேற்றி அற்புதமான படங்களைக் கொடுக்க வேண்டும் என்பதே எனது, பலரது விருப்பம்.

தமிழ் சினிமாவின் கார்பொரேட் தயாரிப்பாளர்களின் அடாவடியை தடலடியாக போட்டுத்தாக்கிய இயக்குனர் திரு. கரு.பழனியப்பனுக்கு ஒரு ராயல் சல்யூட்டை வைத்து விட்டு மேட்டருக்கு வருகிறேன். இயக்குனர்களைப் பற்றி எழுதுவது என்று முடிவானவுடன் ஒரு ஆர்வத்தில் ஒரே மூச்சில் கே.எஸ்.ரவிக்குமார் பற்றி பதிவிட்டேன். அடுத்து, நான் கொடுத்திருக்கும் பிரிவுகளுக்கு ஏற்றபடி இயக்குனர்களின் பெயரை ஒவ்வொன்றாக வரிசைப்படுத்தத் தொடங்கினேன். அப்போதுதான் நான் எடுத்துக் கொண்ட வேலையின் உண்மையான முகம் தெரிகிறது. கிட்டத்தட்ட ஐம்பதிற்கும் மேற்பட்ட இயக்குனர்கள் இன்றும் படமெடுத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். சரியாகச் சொல்லவேண்டுமானால் ஐம்பதிற்கும் மேற்பட்ட இயக்குனர்களின் படங்களுக்கு மதிப்பு + எதிர்பார்ப்பு இன்று தமிழகத்தில் இருக்கிறது. புதிது புதிதாக தினம் தினம் இயக்குனர்கள் வந்துகொண்டிருக்கிறார்கள். சிலர் நிலைத்து நின்று புருவத்தை உயர்த்த வைக்கிறார்கள். பலர் வந்ததும் தெரியவில்லை போனதும் தெரியவில்லை. மொத்தத்தில் ஹீரோக்கள், ஹீரொயின்கள் கூட்டத்தைவிட, இயக்குனர்களின் கூட்டம் அதிகம் என்பது மட்டும் தெரிகிறது.   

இப்படி ஒரு பெரிய கூட்டத்தைப் பற்றி நான் எழுத வேண்டும் என்று நினைக்கும் பொழுது சற்று கலக்கமாகவே இருக்கிறது. ஏனென்றால் நம்ம ரெபுடேஷன் அப்படி.. நான் பதிவிடும் வேகம் உலகறிந்த ஒன்று. இருந்தாலும் எடுத்த வேலையை பாதியில் நிறுத்துபவன் தமிழன் அல்ல (அரசியல்வாதிகள் தவிர்த்து). So, the journey continues…

கே.எஸ்.ரவிக்குமாருக்கு மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னரே தமிழ் சினிமாவிற்குள் நுளைந்து ஒரு ரவுண்ட் வந்தவர், இயக்குனர் சுரேஷ் கிருஷ்ணா. இவரது முதல் படம் சத்யா (1988), 

150 நாட்கள் ஓடிய பாக்ஸ் ஆபீஸ் ஹிட். 90களின் முக்கிய ‘தீம்’ ஆன ‘Unemployed angry young man’ டைப் படம். கதாநாயகன் கமல்ஹாசன், அப்பொழுதான் நாயகனை (1987) முடித்து விட்டு, தேசிய விருதைத் தட்டிக்கொண்டு வந்திருந்தார் (இதுவும் ஒரு கேங்ஸ்டர் படம் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது). நாயகனின் இயக்குனர் மணிரத்தினம். ஆக கமலின் இந்த படத்திற்கு எவ்வளவு எதிர்பார்ப்பு இருந்திருக்கும்! கமல் நினைத்திருந்தால் யார் இயக்கத்தில் வேண்டுமானாலும் நடித்திருக்கலாம். ஆனால் அவர் புதியவரான சுரேஷ் கிருஷ்ணாவிற்கு வாய்ப்பு கொடுத்தார். கமல் வாய்ப்பு கொடுத்தார் என்று நான் சொல்வதற்கு காரணம் இருக்கிறது. சத்யா கமல்ஹாசனின் சொந்தத் தயாரிப்பு. இந்தப் படத்தில் இளையராஜா இசையில் கவிஞர் வாலி ஒரு ஐட்டம் நம்பர் பாடலில் கெட்ட ஆட்டம் போட்டிருப்பார். இளையராஜாவின் மற்றுமொரு மாஸ்டர் பீஸ் – வளையோசை கலகலகலவென…

சத்யாவின் பிரம்மாண்ட வெற்றிக்குப் பிறகு தெலுங்கில் வெங்கடேஷுடன் Prema (1989) என்ற ஹிட்டைக் கொடுத்துவிட்டு மறுபடியும் தமிழில் கமலுடனேயே இணைந்தார் சுரேஷ் கிருஷ்ணா. படம் இந்திரன்சந்திரன் (1989) ஒரிஜினல் தெலுங்கு டைட்டில் “இந்துருடு சந்துருடு”, ஒரிஜினல் ஆங்கில மூலத்தின் பெயர் Moon Over Parador, ஒரிஜினல் கதை Caviar for His Excellency. கமலும் விஜயசாந்தியும் இணைந்து நடித்திருந்த இந்தப் படத்தில் மேயர் சந்திரனாக செம காட்டு காட்டியிருப்பார் கமல். இவரது உடல்மொழி, டயலாக் டெலிவரி அபாரமாக இருக்கும். இந்தப் படத்திற்கும் இசை ராஜாதான். கமலுக்கு தெலுங்கு Filmfare விருதைப் பெற்றுத் தந்த்து இந்தப் படம்.

அடுத்த படம் அன்றிலிருந்து இன்று வரை நம் தலைவரின் ரெக்கார்டு பிரேக்கர்களில் மிக முக்கியமான படம். தலைவரின் பெயர் ஸ்கிரீனில் வரும் போது அதிரும் தீம் சாங்கிற்கு வித்திட்ட படம். “அடேய் நண்பா, உன்னை வெல்வேன்” என்று ஒரே பாடலில் பணக்காரனாகும் புதிய டிரெண்டை தமிழ் சினிமாவிற்கு அறிமுகப்படுத்திய படம். சரத் பாபு என்றால் யாருக்கும் தெரியாது “அசோக்” என்றால் சின்னக் குழந்தை கூட அடையாளம் காட்டும். அப்படிப் பட்ட திருப்புமுனையை சரத் பாபுவிற்கு ஏற்படுத்திக் கொடுத்த படம். “கொண்டையில் தாழம்பூ, நெஞ்சிலே வாழபூ, கூடையில் என்ன பூ?...., குஷ்பு” என்று தமிழ் நாடே குஷ்பு புகழ் பாட வைத்த படம். அந்தப் படம் “அண்ணாமலை (1992)”! பால்கார அண்ணாமலை சந்தர்பவசத்தால் தன் பணக்கார நண்பன் அசோக்கிற்கு எதிரியாக, என்ன நடக்கிறது என்பதே கதை. “மலே டா அண்ணாமலே” என்று தலைவர் மீசை தட்டி பன்ச் பேசும் அந்த வசனத்திற்கு ஈடான வசனம் இன்றும் இல்லை. அதே போல் தொடை தட்டி, “இந்த நாள் உன் கேலண்டர்லகுறிச்சு வச்சிக்கோ…” என்று தலைவர் பேசும் வசனம் (இந்த வசனத்தைப் பேசி தான் விஜய் தனது அப்பாவிடம் தனக்கும் நடிக்க வரும் என்று ப்ரூவ் செய்தாராம். ஐய்யோ ராமா!)

அர்ஜுனுடன் ரோஜாவைக் கில்லாதே (1993), சரத் - குஷ்பூவுடன் வேடன் (1993) படங்களுக்குப் பிறகு மீண்டும் தலைவருடன் வீரா (1994). அதிக ஆக்ஷன் இல்லாமல், காமெடி, சென்டிமெண்ட் கலந்த ரெண்டு பொண்டாட்டிகாரன் கதை. ராஜாவின் இசை, ரோஜா – மீனா ஹீரோயின், கவுண்டர் இல்லாமல் தனியாக செந்தில் மட்டும் ஜொலித்த வெகு சில படங்களில் ஒன்று என்று இந்தப் படமும் ஒரு பிளாக் பஸ்டர்.

அடுத்த வருடமே தலைவருக்காக மீண்டும் ஒரு படம் இயக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது சுரேஷ் கிருஷ்ணாவிற்கு. அந்தப் படம் இன்றளவும் தலைவரின் மெகா ஹிட் படங்களில் முதன்மையான “பாட்ஷா (1995)”. பாட்ஷாவின் மூலம் மலையாலத்தில் மம்மூட்டி நடித்து பெரிதும் பேசப்பட்ட Samrajyam (1990) (இந்தப் படத்தின் இரண்டாம் பாகத்தை Samrajyam 2 – Son of Alexander என்ற பெயரில் நம்ம பேரரசு இயக்க முடிவு செய்துள்ளாராம். மறுபடியும் ஐய்யோ!) மலையாளத்திலிருந்து ஹிந்திக்கு Hum என்று அமிதாப் பச்சன் நடிப்பில் வந்து, பின் பாட்ஷாவாக தமிழகத்திற்கு வந்தது இந்தக் கதை (மீண்டும் ‘ஜனா’வாக தல நடிப்பில் வந்து சோதித்தது). பாட்ஷா சமயத்தில் தான் தலைவரின் அரசியல் பிரவேசம் பற்றி அதிகமாக பேசப்பட்டது. அந்நேரத்திற்கெல்லாம் சரியான முடிவு எடுக்கப்பட்டிருந்தால் இந்நேரம் தமிழக அரசியலில் பெரும் மாற்றங்கள் நிகழ்ந்திருக்கும். எதுவும் நடக்கவில்லை. அதுவும் நல்லதுக்குத்தான்.

தலைவருடன் தொடர்ந்து மூன்று படங்கள் மெகா ஹிட் கொடுத்த திருப்தியில் மலையாளத்தில் தனது முதல் படத்தை எடுத்தார் சுரேஷ் கிருஷ்ணா. அந்த முதலே கடைசியுமாக ஆனது. படம் அட்டர் ப்ளாப். மோகன்லால் நடிப்பில் வெளிவந்த அந்தப் படம் The Prince (1996). பின் தெலுங்கில் வெங்கடேஷுடன் இணைந்து “Dharma Chakram (1996)”, சிரஞ்சீவியுடன் மெகா ஹிட் “Master (1997)” படங்களை கொடுத்துவிட்டு மீண்டும் தமிழுக்கு வந்தார் ஆஹாவுடன் (1997). பெர்சனலாக எனக்கு மிகவும் பிடித்த படம் ஆஹா. நான் இதுவரை டி.வி.யில் மட்டுமே 10 தடவைக்கு மேல் பார்த்துவிட்ட படங்களுக்குள் இதுவும் ஒன்று. உதவாக்கரை ஹீரோ, தன் அண்ணனின் முன்னாள் காதலை குடும்பத்திடமிருந்து மறைக்கும், வில்லனே இல்லாத அருமையான குடும்பக் கதை. பாட்ஷா கொடுத்த சுரேஷ் கிருஷ்ணாவின் படம் இது என்று சொன்னால் யாரும் நம்பமாட்டார்கள். தமிழ் சினிமா வில்லன்களில் மிக முக்கியமாக ‘மார்க் ஆண்டனி‘ ரகுவரன் இந்தப் படத்தில் பொறுப்பான அண்ணன். முற்றிலும் மாறான களத்தில் நம்மை கட்டிப்போடிருப்பார் இயக்குனர் சுரேஷ் கிருஷ்ணா. ஆனால் இந்த ஆஹாவுடன் ஐய்யோவாகிப் போனது இவரது திரை வாழ்க்கை. போகவர கூப்பிட்டு வைத்து வெட்டினார்கள் தமிழ் சினிமா நட்சத்திரங்கள் இவரை.

தில்லான மோகமாம்பாள் ஸ்டைலில் சங்கமம் (1999). இதுதான் முதல் வெட்டு. ஹீரோ ரஹ்மான். இதுவே படத்திற்கு மிகப்பெரிய அடி. கூப்பிட்டு வைத்து வெட்டியவர் பிரமிட் நட்ராஜன், தயாரிப்பாளர். ஏ.ஆர்.ரஹ்மானின் பாடல்களைத் தவிர படத்தில் ஒன்றுமே இல்லை. அடுத்த வெட்டு தலைவரிடமிருந்து. தலைவரது கதையில் மோகன் பாபு ஹீரோவாக நடிக்க தெலுங்கில் “Rayalaseema Ramanna Choudhary” என்ற ஒரு படத்தை எடுத்தார். தெலுங்கு நண்பர்களிடம் இந்தப் படத்தை பற்றிக் கேட்டால் கடுப்பாகிறார்கள். அந்த அளவிற்கு ஒரு மொக்கை சரித்திரமாம் (வள்ளி என்ற காவியம் தலைவரது கைவண்ணம் தானே?) தெலுங்கில் துரத்தப்பட்டு தமிழிற்கு வந்தால் அடுத்த வெட்டு கமல்ஹாசனிடமிருந்து. 

கமலின் கதை, திரைக்கதை வடிவத்தில் இவர் இயக்கிய படம் ஆளவந்தான் (2001). இந்தப் படத்தின் நிலைமை சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை. தமிழக ரசிகர்களின் பல்ஸ் தெரியாமல் அடிக்கடி ஓவர் டோஸ் கொடுத்து விடுவார் கமல். அதற்கு இந்தப் படம் ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. சக்கை போடு போட்டுக்கொண்டிருந்த “சித்தி” மெகாதொடர் இந்தப் படத்தை கவிழ்த்துவிட்டது என்று அப்போது சொன்னார்கள். ஆளவந்தான் காட்டியது சித்தி கொடுமையை, சித்தி காட்டியது சித்தி பாசத்தை. கொடுமையை பாசம் வென்றுவிட்டது.

ஏற்கனவே அதளபாதாளத்திற்கு போய்க்கொண்டிருந்த சுரேஷ் கிருஷ்ணாவின் கேரியருக்கு மேலும் ஒரு குழியைத் தோண்டினார் தலைவர். படம் பாபா (2002). மறுபடியும் தலைவர் கதை! தொடர்ந்து 100 படங்கள் ஹிட் கொடுத்துக்கொண்டிருந்த சூப்பர் ஸ்டாரான தலைவருக்கே இந்தப் படம் ப்ளாப். அப்போது சுரேஷ் கிருஷ்ணாவின் நிலைமையை யோசித்துப் பாருங்கள்!

அடுத்த வெட்டு விஜயகாந்திடமிருந்து. படம் கஜேந்திரா (2004). S.S.ராஜமௌலியின் “சிம்மாத்ரி” ரீமேக். ஆந்திராவில் 150 நாட்கள் ஓடிய மெகா ஹிட் படம். விஜயகாந்திற்கு ரமணாவிற்கு அடுத்த படம். தெலுங்கில் எவ்வளவுக்கெவ்வளவு இந்தப் படம் ஹிட்டோ அவ்வளவுக்களவு இந்தப் படம் தமிழில் ப்ளாப்!

அடுத்து வெட்டியதும் தலைவரே தான். காணாமல் போயிருந்த இந்த இயக்குனரை தூக்கி விடுகிறேன் என்ற பெயரில் தலைவர் கொடுத்த படம், “பரட்டை எங்கிற அழகுசுந்தரம் (2007)”. Jogi என்கிற கன்னடப்பட்த்தின் ரீமேக். “நான் நடிக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்ட படம்” என்று கமெண்ட் அடித்து தனது மருமகப்பிள்ளையை நடிக்க வைத்தார் தலைவர். படம் அட்டர் ப்ளாப். மரண அடி விழுந்தது இயக்குனருக்கும், ஹீரோவிற்கும்.

அண்ணாமலை, வீரா, பாட்ஷா என்று மூன்று படங்கள் கொடுத்து இயக்குனர் சுரேஷ் கிருஷ்ணாவை ஏற்றி விட்ட தலைவர், Rayalaseema Ramanna Choudhary, பாபா, பரட்டை என்கிற அழகுசுந்தரம் ஆகிய மூன்று படங்களை கொடுத்து அதளபாதாளத்தில் தள்ளினார்!

பரட்டைக்கு அடுத்து தமிழில் சுரேஷ் கிருஷ்ணா இயக்கிய படங்கள், ஆறுமுகம் – அண்ணாமலை ரீமேக், இளைஞன் – கலைஞர் தேடிப்பிடித்து சொறுகிய ஆப்பு. இரண்டும் மெகா ப்ளாப்கள்

இப்போது உப்பேந்திராவுடன் இணைந்து “கட்டாரிவீர சூரசுந்தராங்கி” என்ற 3D படத்தை கன்னடத்தில் எடுத்து வெளியிட்டுள்ளார் சுரேஷ் கிருஷ்ணா. படம் நன்றாகப் போவதாகக் கேள்வி. ஆனால் பெயரெல்லாம் நிச்சயம் உப்பேந்திராவுக்கு தான். 

சுரேஷ் கிருஷ்ணா அடுத்து தமிழுக்கு வருவாரா? சத்யா, பாட்ஷா படங்களைக் கொடுத்தவரது நிலைமை ஏன் இவ்வளவு மோசமாக போயிற்று? விடை தெரியவில்லை! புற்றீசல் போல் கோடம்பாக்கத்தை மொய்த்து கலக்கிக் கொண்டிருக்கும் இன்றைய கமர்ஷியல் இயக்குனர்களுக்கு ஈடுகொடுத்து ஒரு படத்தை சுரேஷ் கிருஷ்ணாவால் இயக்க முடியுமா? தெரியவில்லை!